Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

[fol R4v]

Den Cxxvj. Psalm.

1      Toen wy, verlost van 't slaafse juk,
Gedachten aan onz' ongeluk,
Was 't of een droom, of schaduw-beeld,
Ons door gedacht' en zinnen speeld',
Als of w'in mijmering geraakten;
En dat, zoo haast we weer ontwaakten,
Ons 't oude leed te keer zouw gaan:
Maar 't leed was weg, en 't heyl bleef staan.

2      O welk een vreugd, en vrolijkheyd,
Wierd onder ons alom verspreyd!
De mond vol lachchens, en gejuych;
Verstrekt de Heyden zelfs een tuyg:
Wat groote dingen heeft aan dezen
(Dus luyd zijn woord) hun God bewezen!
Ia groote dingen heeft de Heer
By ons gedaan: dies juycht men zeer.

3      Wend verder ons' gevangkenis,
O Heer, op dat het ons verfrisch,
Gelijk een koele water-vloed
Het dorre land in't zuyden doet:
Dan zullen, die met tranen zaayen,
Hun oest met lust en vreugde maayen;
Als met gejuych zijn schooven snijd,
Die 't zaad nu weenend' hene smijt.