Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den Cxx. Psalm.

1      Van angst geperst, en nood benepen,
En van benauwtheyd aangegrepen,
Heb ik mijn stem tot God geheven,
En Hy mijn bee gehoor gegeven:
Och! dats' Hem verder wel geviele!
Heer, sta me by, en red mijn ziele,
En sluyt de valsche lippen toe,

[fol R2r]

 

 

Dat my haar list geen leed en doe.

 

 

 

2      Wat kan 't bedrog der tonge baten?

 

Wat helpt het die'r zich op verlaten?

 

De pijl eens Sterken treft het herte,

 

Ienever-kolen doen de smerte

 

Huns heeten gloeds wel diep gevoelen;

 

Zoo mede daar dit Lid aan 't woelen

 

Bedrog en boosheyd durft bestaan,

 

Zal 't and'ren, en zich selve, schaan.

 

 

 

3      Want dat men quaad uyt goed kan zuygen

 

Doet d'ondervinding my betuygen;

 

Als vremd'ling woond' ik by de menschen,

 

Die niet dan na verwoesting wenschen,

 

In Meseg, en in Kedars tenten,

 

Hier troffen my hun dreygementen;

 

Hier woond' ik met benaauwde ziel

 

By 't volk dat nooyt de vree beviel.

 

 

 

4      O wee my! want daar zich mijn reden

 

Tot vrede strekt', om minzaamheden

 

Dat woest Gezelschap in te planten,

 

Daar kanten zy ten allen kanten

 

Zich tegen my met vreess'lijk tieren;

 

Die niet dan messen, en rapieren,

 

En oorlogs-onweer, my terstond

 

Op 't lijf doen vallen uyt den mond.