Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den Cxiiij. Psalm.

1      Toen Israël Egiptenland verliet,
En Iakobs Huys het dienstb're juk verstiet,
Daer't vremde taal moest hooren,
Wierd Iuda tot Zijn Heiligdom; en't vry
Aartsvaderlijk Geslacht Zijn heerschappy;
Van God ten erf verkoren.

2      Dit zag de Zee, en vlood, van schrik geraakt;
De bruyzende Iordaan, die't merkte, staakt'
Zijn aftocht, schoot te rugge;
Als rammen sprong't Gebergte, daar het stond,
De Heuvelen als lamm'ren, van den grond;
Van angst gezwind, en vlugge.

3      Wat was u, Zee, wat was u, dat gy vlood?
En u, Iordaan, dat gy te rugge schoot?
Wat was u, standb're Bergen,
Dat u gelijk de rammen in het veld,
Gy Heuvelen als lamm'ren, wat geweld
Dat u dien sprong kon vergen?

4      Beef, Aarde, beef voor 's Heeren Aangezicht;
Gelijk gy deed voor Iakobs God; voor't Licht
Van't eeuwig Alvermogen
Die eene Rots tot eene watervloed,
Een keysteen tot een springbron worden doet,
En Waat'ren uyt kan droogen.