Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den Xcv. Psalm.

Stem: 24.

1      KOm breng den Heere, met geluyd
Van vrolijkheyd, een Lof-zang uyt;
Om dus zijn Aangezicht t'ontmoeten:
Om onder 't juychen, meer en meer,
Den Rotsteen onzes heyls, den Heer,
Met Harp-gezangen te begroeten.

2      Nadien Hy groot, en heerlijk is;
Een God, en Koning, (ja gewis)
Verheven boven alle Goden:
In wiens vermoge macht, en hand,
De Aardkloot, in haar ingewand,
Nooyt zijn gezicht en is ontvloden.

3      De bergen, in de lucht gebracht,
Zijn wonderteek'nen van zijn macht;
De zee, met al haar diepe gronden,
Is zijne; die van zijne hand
Geschapen, word, in zulk een stand,
Zoo vast als 't drooge zelf bevonden.

4      Kom laat ons zijne Majesteyt
Aanbidden, en in need'righeyd
Neerbukken, laat ons nederknielen,
Voor Hem die onze Waker is;
Wy zijn zijn Volk, gezond en frisch!
Als schapen, die zich aan Hem hielen.

[fol M5r]

 

 

5      Zoo, heden, gy zijn stemme hoort,

 

Verhard uw' hert niet rechtevoort,

 

Gelijk 't gebeurd' in voor'ge dagen;

 

(Merk op! dus nood u Gods gena:)

 

Gelijk het ging te Meriba,

 

En Massa, daar z' in 't woeste lagen.

 

 

 

6      Daar my der Vaad'ren voorgeslacht

 

Beproefde; die my in mijn macht

 

Verzochten, schoon ze voor hun oogen

 

Mijn Werken zagen dag aan dag:

 

Die veertig jaren met verdrag

 

My harer niet en heb onttogen.

 

 

 

7      Tot dat Ik, van verdriet geraakt,

 

Heb van hen dit besluyt gemaakt,

 

Zy zijn een Volk wier herten dwalen;

 

Zy kennen mijne wegen niet:

 

'k Zwoer in mijn toorne: zoo 't geschied!

 

Dat z' in mijn rust hun Erfdeel halen.