Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den Lxxvj. Psalm.

1      IN Iuda word de Heer gekent;
Zijn Naam is groot in Israël;
In Salem treed men tot zijn Tent,
En Sion weet zijn Woning wel:
't Zy hoe de Volk'ren ommezwieren,
Die and're Go'on, en godsdienst, vieren.

2      Hier zijn de tekens zijner macht,
Hy brak de pijlen op den

[fol I11v]

 

 

boog,

 

En heeft de krijg te niet gebracht,

 

Die schild, en zwaard, de vuyst onttoog:

 

Dies zijt gy Iuda meer doorluchtig,

 

Dan groote Roovers, hoe roemruchtig.

 

 

 

3      Wie stout van hart, en trots van moed,

 

Zich op zijn tegenweer verliet,

 

Zag zich berooven van zijn goed,

 

Wijl meerd're macht hem nederstiet;

 

Want die eerst dapp're daden deden

 

Ontging de kracht, terwijlze streden.

 

 

 

4      Uw' stem alleen, o Iakobs God,

 

Kon wagen, man, en paard verslaan:

 

Want wie, wanneer Gy nadert tot

 

De Volk'ren, kan voor U bestaan?

 

Die hen verstoot met hoogen hoorne,

 

En vrees'lijk zijt in uwen toorne:

 

 

 

5      Gy deed ten hoogen Hemel af

 

Uw' oordeel hooren; d'Aarde beefd'

 

En kromp zich in, op zulk een straf:

 

Daar niets Gods oordeel wederstreeft,

 

Wen, om 't zachtmoedig Volk der Aarde

 

Te vryen, God den tocht aanvaarde.

 

 

 

6      Want grimmigheyd, en woed', en trots,

 

Waar met de mensch Hem wederstaet,

 

Tuygt des te meer 't vermogen Gods;

 

Welk eynd'lijk hen ter neder-slaat:

 

Doe Hem geloften, breng geschenken,

 

Met diep ontzag in doen, en denken.

 

 

 

7      Den geest der Vorsten snijd Hy af,

 

Gelijk de Landman op zijn tijd,

 

Om zien wat vrucht de wijnberg gaf,

[fol I12r]

 

 

Zich opmaakt, en de druyven snijd:

 

Want vreess'lijk is Hy t'allen dagen

 

Hen, die op Aarde kroonen dragen.