Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den Xl. Psalm.

1      IK heb den Heer verwachtende verwacht,
Nadien ik t'ende hulp, en raad,
Daar ik my vond in zulk een staat,
Geen uytkomst zach, door eygen raad, en kracht:
Hy neygd' eerlang zijn ooren
Om minlijk my t'aanhooren:
En heeft my uyt den poel
En't modd'rig slijk gered;
En op een

[fol E7v]

 

 

rots gezet,

 

Daar ik my zeker voel.

 

 

 

2      Een Nieuw-gezang leyt Hy my in den mond;

 

Een lof-zang, die, zoo rijk van stof,

 

Te Hemwaarts, gaat tot zijnen lof:

 

Dat veel die 't zien, op zoo gewissen grond

 

Hem vreezen, en vertrouwen;

 

Hun heylstand op Hem bouwen:

 

Hoe zalig is de Man,

 

Die op geen Trotsen ziet,

 

En, daar hy leugen vliedt,

 

Op God vertrouwen kan.

 

 

 

3      Uw' Wond'ren, en Gedachten, zijn te veel,

 

En groot, dat menz' in ordre stel,

 

O Heer, mijn God! of na-vertel:

 

Gy hebt geen lust aan offerspijs van meel,

 

Of wat ten zoen-off'rande

 

Men slacht', of schik ten brande;

 

Zulks al en eyscht Gy niet:

 

Maar hebt hem 't oor door-boort,

 

Hem die U toebehoort,

 

Gy die op 't herte ziet.

 

 

 

4      Dies maakt my dit U eygen voor altoos

 

Gy hebtm' een lichaam toebereyd:

 

En ik hier op tot U gezeyt,

 

Heer, ons Verbond is vast, en eyndeloos;

 

Ik koom om my te geven

 

Tot wat hier staat geschreven;

 

Als die, o God, met lust

 

Uw' welbehagen doe:

 

Hier drijft uw' Wet my toe,

 

Daarz' in mijn ziel berust.

Pause.

5      Ik bootschap uw' Gerechtigheyd, en heyl;
Die na den

[fol E8r]

 

 

last, die 'k hier ontfing,

 

Ter grooter Volk-vergadering

 

Alom, en steeds haar voordraag', meld', en veyl',

 

'k Heb, metz' aan elk t'ontblooten,

 

Niet in mijn hert besloten;

 

'k Heb uw' Gerechtigheyd,

 

Weldadigheyd, en trouw,

 

(Die 'k uw' Gemeent' ontvouw')

 

En waarheyd, voorgeleyt.

 

 

 

6      Dies zal my Uw' genade niet ontstaan,

 

Dit stel ik vast; en dat, o Heer,

 

Uw' gunst, en hulp, my meer en meer

 

Behoeden zal: dien tallelooze quaan

 

Van allen oord omkleeden:

 

Mijn ongerechtigheden

 

Verduyst'ren my 't gezicht;

 

Mijn hoofd-haar, en mijn smert,

 

Zijn beyd' ontelbaar; 't hert

 

Bezwijkt in moed, en plicht.

 

 

 

7      't Behaag' U my te redden uyt dien nood!

 

Bied, Heer, my vaardig onderstand!

 

En overstort met schaamt' en schand

 

Hen die mijn ziel benauwen tot der dood:

 

Dats', achterwaarts gedreven,

 

Dit niet aan my beleven,

 

Dat ik in 't quade smoor:

 

Verwoesting zy de loon,

 

Die hen beschaam', en hoon'

 

Die 't hebben met my voor.

 

 

 

8      Maar 't hert ontsteek in vreugde meer en meer,

 

In blijdschap die geen grond en peyl',

 

Van die U zoekt, en die uw' heyl

 

Bemint; en 't zeg, gezegent zy de Heer!

 

Ik ben ('t is waar) uytwendig

 

Nooddruftig, en ellendig,

[fol E8v]

 

 

Maar God gedenkt aan my:

 

Gy die mijn hulpe zijt,

 

Mijn God die my bevrijd,

 

Ach! sta my verder by!