Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den Xxxix. Psalm.

1      IK zeyd (en nam aldus mijn overleg)
Ik wil gaan letten op mijn weg;
Op dat misschien, van tong en mond te rijp,
Ik my met spreken niet vergrijp;
Des ikse met een breydel zal voorzien,
Terwijl de boozen my bespien.

[fol E6v]

 

 

2      Ik hielme stom, en zweeg, uyt evelmoed,

 

Door haat van 't quaad ook 't recht en 't goed:

 

Maar dit (helaas) verzwaarde my mijn smert,

 

En wierd my tot een vuur in 't hert;

 

't Geen, brandend' in mijn binnenste gedacht;

 

Aldus my weer tot spreken bracht.

 

 

 

3      O Heere, maak mijn eynde my bekent,

 

En waar de maat der dagen end,

 

Waar in Gy my mijn levenstijd bepaalt;

 

Eer Heer mijn geest in 't wilde dwaalt,

 

En niet bedenkt, of wijss'lijk overleyt,

 

Haar nietige vergangk'lijkheyd.

 

 

 

4      Mijn dagen zijn een handbreed, en niet meer,

 

Mijn leeftijd niets voor U, o Heer!

 

Want yder mensch, hoe vast, en welgedaan,

 

Is ydelheyd, en enk'le waan;

 

En wandelt als een schaduwbeeld daar heen,

 

En woelt zich af in ydelheen:

ij. Pause.

5      En, wroetworm, schraapt by een van over al,
En weet niet wie 't bezitten zal:
En nu, o Heer, wat is 't dat ik verwacht,
Die my verlaat op uwe macht?
En die, daar ik mijns levens-kracht uyt schep,
Mijn hoop op U gegrondvest heb.

[fol E7r]

 

 

6      Ach! maak my van mijn overtreding vry,

 

Dat ik geen smaad der dwazen zy:

 

Ik zwijge stil, en houw me stom van mond,

 

Dewijl Gy Heer het weren kond;

 

Dan trek ik my der menschen doen niet aan,

 

En denk, 't is God die 't heeft gedaan.

 

 

 

7      Neem, Heer, uw plaag dan van my, eer uw' hand

 

My doe bezwijken, in dien stand:

 

Want dien Gy om zijn misdaad straft, en plaagt,

 

Verquijnt als van de mot geknaagt:

 

Doch elk hoe schoon, en heerlijk in 't verschiet,

 

Is ydelheyd, en anders niet.

 

 

 

8      Laat mijn geroep U, Heer, ter herten gaan,

 

Neem mijn gebed en traanen aan!

 

Ik ben voor U een vreemd'ling, en niet meer;

 

Gelijk mijn Vaders ook wel-eer:

 

Verquik mijn ziel door balssem van gena,

 

Eer ik verdwijn, en hene ga!