Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den xxxiij. Psalm

1      REchtvaardigen, van God verkoren,
Zing blijd' en vrolijk in den Heer!
Des Heeren lof te laten hooren
Past all' Oprechten meer en meer:
Heyligt, zingt den Heere
't Harp-gezang ter eere,
Breek het met de Luyt;
Laat'er zich mee paren
't Speel-tuyg van Tien snaren,
Roep Gods goedheyd uyt.

2      Een nieuw Gezang wil u betamen,
Bevallig op de maat gepast:
Gods Woord, en Werken al te zamen,
Zijn wonderbaar, getrouw, en vast:
Maar het geen zijn zinnen
Aldermeest beminnen,
Is gerechtigheyd;
Is Gericht t' oor-

[fol D3v]

 

 

boren;

 

Billijks, na behooren,

 

Yder toegeleyt.

 

 

 

3      Van 's Heeren goedertierenheden

 

Is 't Aardrijk vol, en overkropt;

 

Bezie, van boven tot beneden,

 

Zijn Hemelen, die volgepropt

 

Van het heir der starren,

 

Door elkand're warren

 

Op geschikte maat;

 

Welker stand en orden,

 

Door zijn Woord geworden,

 

Door zijn Geest bestaat.

j. Pause.

4      Die zulk een drang der water-aad'ren,
In 't wijd bevang der groote Zee
Zich doend' als op een hoop vergaad'ren!
In 's afgronds schathuys rusten dee:
Laat voor't Godd'lijk Weezen
Alle d'Aarde vreesen;
Laat de werelt-kreyts,
En al die daar wonen
Diep' erachting toonen
Zijnes Majesteyts.

5      Hy spreekt, en wacht niet dat het worde,
Maar 't isser straks; Hy geeft bevel,
En alles staat' er in zijn orde,
Onwankelbaar, en op zijn stel:
Al den raad en't trachten,
Alle grond-gedachten
Van het Heydendom,
Al 't gewoel der zaken,
Dat de Volk'ren maken,
Weert, en keert Hy om.

6      Alleen des Heereen herts-gedachte,
En raad bestaat in eeuwigheyd,
En van geslachte tot geslachte:
O welk een heyl is hen bereyd,
Welk hy van te vooren
Tot zijn Volk verkoren,
Zich ten erffenis
En ten Volk laat wezen;
Wel-

[fol D4r]

 

 

ker, zooz' Hem vreezen,

 

God de Heere is.

ij. Pause.

7      De Heer, van uyt den hoogen Hemel,
Ziet alle menschen-kind'ren aan,
En laat op hun gewoel, gewemel,
Gedacht', en pooging, d'oogen gaan:
Uyt zijn vaste Woning,
Ziet Hy hun vertooning
Op het schou-tooneel
Van het vlak der Aarden;
Slechten, en Vermaarden,
Gelden evenveel.

8      Hy maakt en vormt haar aller herten,
En let op al haar doen en laat;
Het mag hen spijten, 't mag hen smerten
't Gelukt niet 't geen Hy tegenstaet:
Vorsten van vermogen
Vinden zich bedrogen,
Steunend' op 't geweld
Van hun legermachten:
Forss' en dapp're krachten
Helpen genen Held.

9      Het Paard, met briesschen, en bewegen,
Zoo sterk en moedig in den strijd
Geeft geen bevord'ring tot den zegen;
Noch is 't niet dat zijn Heer bevrijd:
Maar des Heeren oogen
Zijn van uyt den hoogen
Tot zijn hulp bereyd,
Die, in nood, en pijne,
Need'rig hoopt op zijne
Goedertierenheyd.

iij. Pause:

10      Om zijne ziel in doods-gevaren
Te redden, en in hongers-nood
Hem by het leven te bewaren;
Gesterkt met voedsel, meer dan brood:
Onze Zielen wachten
Heer, op uwe krachten,

[fol D4v]

 

 

En uw' onderstand;

 

Want ze plag voor dezen

 

Ons een schild te wezen

 

Door uw' sterke hand.

 

 

 

11      Nu heeft een vreugd ons hert onsteken,

 

Om dat des Heeren heyl'ge Naam

 

Ons onze toevlucht is gebleken:

 

Een grondsteun, Welk hen al te zaam,

 

Die op Hem vertrouwen

 

Veylig kan doen bouwen,

 

Op zo vasten rots:

 

Ons, die op Hem hopen,

 

Sta geduurig open

 

d'Eeuw'ge goedheyd Gods.