Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den xxxiiij. Psalm.

1      ALs David zijn gelaat
Verandert voor Abimelech,
En doorging (want hy joeg hem weg)
Verhief hy dus de maat.
Tot aller tijd en stond
Zal, om de noyt uytputbre stof
Van 's Heeren goedheyd, zijne lof
My leggen in den mond.

2      Mijn ziel zal in den Heer
Haar roem, en blijdschap, doen bestaan:
Zachtmoedig' herten hooren 't aan,
En 't sterkt hen des te meer:
Maak groot den Heer' om my,
En met my; laat ons zijnen Naam
Verhoogen, laat ons al te zaam
Hem loven, vroed en bly.

3      Hy was het dien ik zocht,
Hy was het die my antwoord gaf;
En, nemend' al mijn vrees my af,
Die my tot stilte brocht:
Op Hem bestond hun hoop,
Die hen be-

[fol D5r]

 

 

vrijd van schaamt' en schroom,

 

Daarz' op Hem als een waterstroom

 

Aanzetten in hun loop.

j. Pause.

4      d' Ellendig' in den nood
Riep tot den Heer', en wierd verhoort;
Die, eer hy in zijn bangheyd smoord',
Hem hulp en bystand bood:
Hy doet zijn Eng'le-wacht
Rondsom hen hunnen leger slaan;
En rukt uyt wat hen kan beschaan
't Godvruchtige geslacht.

5      Opmerkende beschouwt,
En smaakt, hoe goed de Heere zy:
O zalig, o gezegent hy,
Hy die op Hem betrouwt:
Vreest, vreest den Heere, gy
Zijn Heyligen; want die Hem vreest
Is noyt in broods-gebrek geweest
God lijd niet dat Hy 't ly.

6      Een Leeuw, hoe jong, en sterk,
Brult van gebrek, dat alles beeft;
Daar God den Vromen voedsel geeft,
En stelt zijn nood een perk.
Kom Kind'ren hoor na my
Mijn onderwijs leert 's Heeren vrees;
Dat dit hem, welk ik onderwees,
Ten zielenspijs gedy.

7      Wie is de man, die 't lust
Dat hy lang leef, en 't goede ziet?
Hy toom zijn tong; hy spreeke niet
Bedriech'lijks: dat geeft rust:
Wijk af van 't quaad, en sta
Na 't goede

[fol D5v]

 

 

dat gy 't weet, en doet;

 

En zoek de Vreed', als 't hoogste goed;

 

En vliet-se, jaag se na.

ij. Pause.

8      Gods oogen zijn de wacht
Die den Rechtvaardigen bewaakt;
En zoo zijn oor zich open maakt
Dat 's tot zijn beed' en klacht:
Nadien zijn Aangezicht
Die 't quaad bedrijven tegenstaat,
Dat hun gedachtenis vergaat,
En niet en blijft in 't licht.

9      De Vrome roept tot God,
De Heere hoort, en laat Hem niet
In zijn benauwtheyd, en verdriet:
De Heere wendt zich tot
Gebroken' herten; want
Hen, die verslagen zijn van Geest,
Is oyt de Heer omtrent geweest
Met hulp, en onderstand.

10      Na 't menschelijk besluyt,
Is veel en zwaar de tegenspoed,
Die den Rechtvaardigen ontmoet;
Doch God helpt hem 'er uyt:
Diens zorg zoo verre gaat,
Dat Hy zijn beend'ren, dat'er geen
Van dien gebroken word in tween,
Bewaart, en gadeslaat.

11      't Quaad dat de booze doet
Verhaast zijn dood, en ongeval;
Hy haat de Vromen, 't geen voor al
Hem schuldig maken moet:
Maar God verlost de ziel
Van

[fol D6r]

 

 

zijne knechten; en wie hem

 

Vertrouwen zal, verklaart zijn stem

 

Dat Hy noyt schuldig hiel.