Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

[fol C12v]

Den xxxj. Psalm.

1      IK heb het oog op U geslagen;
't Oog daar de ziel door ziet:
Ach, Heere, laat my niet
Hier over roode wangen dragen;
Maar laat zijn stand behouwen
't Bevestigde betrouwen.

2      Laat zich uw' oor te mywaarts neygen!
En red my, laat een Rots
My zijn mijn woning Gods;
Die vaste vesting zy mijn eygen
Dien niemand onderdelve:
Mijn Rotssteen zijt Gy zelve.

3      Voer, om uw's naams wil my, ten goede;
En red my uyt het net,
Voor mijne voet gezet,
Zoo heymelijk, dat, tot mijn hoede,
Ik 't naulijks eens bemerkte;
Maar o Gy zijt mijn sterkte.

4      'k Beveel mijn geest in uwe handen!
Gy hebt my Heer verlost;
O! die 't erkennen kost!
Gy God der Waarheyd, 'k haat de schanden
Van 's afgods ydelheden,
En hen die haar beleden.

j. Pause.

5      'k Zal my verheugen, en verblijden,
Om dat uw' wijs beleyd,
En goedertierenheyd,
Op my gezien heeft, in mijn lijden;
En in benaude dagen
Mijn ziele ga geslagen.

[fol D1r]

 

 

6      Van 's Vyands hand onaangegrepen,

 

Deed Gy mijn voeten staan

 

Op eene ruyme baan:

 

Zijt my genadig! 't hert benepen,

 

Van 't geen, o Heer, zoo lange

 

My by blijft, is my bange.

 

 

 

7      Mijn oogen van verdriet beloken,

 

Mijn buyk, en ingewand,

 

Verdort, en uytgebrand;

 

Word my mijns levens kracht gebroken

 

Van droefheyd, en van zuchten,

 

Waar met mijn jaren vluchten.

 

 

 

8      Ik ben (ter gunst van die my haten)

 

Mijn nagebuur een schrik

 

En smaad, en walchelik,

 

Voor mijn Bekenden op der straten;

 

Men schuwt my als een snooden,

 

Of reeds vergeten dooden.

ij. Pause.

9      Voor een gebroken vat gerekent,
Neemt elk, gelijk ik hoor,
Zijn raadslag van my voor;
Zy overleggen 't, en besteken 't,
Hoe 't best hen zal gelukken
Om my de ziel t'ontrukken.

10      Maar ik vertrouw op U, O Heere,
En zeg, Gy zijt mijn God:
Mijn leven en mijn lot,
Staat in uw' hand; 't zy hoe 't zich keere:
O red m'uyt mijn vyanden,
En mijn vervolgers-handen.

11      Laat op uw knecht dan nederdalen
't Heyl van Uw'

[fol D1v]

 

 

Aangezicht;

 

En my 't gezegent licht

 

Uw's goedertierenheyds bestralen,

 

En in mijn nood-gevaren

 

Uw' bystand my bewaren!

 

 

 

12      Geen schaamte doe mijn wangen blozen,

 

Na dien Gy zijt die geen

 

Dien ik vertroud' alleen;

 

Maar overstort den goddeloozen

 

Met schaamt', en laatze zwijgen

 

Als die ten grave zijgen.

 

 

 

13      Maak d'argelist der valsche lippen

 

(Gericht, en uytgestrekt,

 

't Zy stout'lijk, of bedekt,

 

Om den Rechtvaard'gen te beknippen,

 

Met hoogmoed, en verachting;)

 

Stom, buyten elks verwachting.

iij. Pause.

14      O welk een goed! hoe onwaardeerlijk!
Bereyd Gy in den geest
Den genen die U vreest;
Dat weggelegt vergeld zoo heerlijk
Hem, die op U betroude,
Daar 't yder een aanschoude.

15      't Verborg'ne, voor uw' Aanzicht kenlijk,
Stut, als een vaste schans,
Den hoogmoed dezes Mans;
Uw' Hut versteekt, en hoed onschenlijk,
Hen, die zich zien besprongen
Van 't twist-geweer der tongen.

16      Gezegent zy de Naam des Heeren,
Die my, uyt woud, en

[fol D2r]

 

 

veld,

 

Gered, en vry gestelt,

 

Doet in een vaste stad verkeeren:

 

Wat nooden, hoe gevaarlijk,

 

Hy wendse wonderbaarlijk.

 

 

 

17      Ik zeyd', uyt wankelmoedigheden,

 

Daar ik my hulp'loos vand,

 

Ik ben, in mijnen stand,

 

Van voor uw' oogen afgesneden:

 

Maar dan ook ('t is gebleken)

 

Verhoorde Gy mijn smeeken.

 

 

 

18      Heb lief, o al zijn Gunstgenooten,

 

Den Heere, die, zo goed,

 

Geloovigen behoed;

 

En wrev'len wil ter nederstooten,

 

Die, daarz' hun hert in stijven,

 

Geweld en hoogmoed drijven.

 

 

 

19      Gy dan, o Vromen, en oprechten,

 

Zijt manlijk, kloek, en sterk,

 

Hy zal in al uw' werk

 

U 't hert versterken, als zijn knechten:

 

En schoon gy zaagt geen open,

 

Blijft echter op Hem hopen.