Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den xxx. Psalm.

1      EEn Lied, waar met, van smet bevrijd,
Des Konings Huys word ingewijd;
Als 't David, na zijn treurgeklag,
Weer van de bloedschuld zuyv'ren mag:
Ik zal, in al mijn doen, en poogen,
U Heer', en uwen Naam verhoogen.

2      Gy hebt, dat weer mijn luyster straalt,
My uyt den stof om hoog gehaalt;
En niet, door d'uytkomst in den strijd,
Mijn vyand over my verblijd:
Mijn roepen plag tot U te wezen,
En Gy, mijn God, hebt my genezen.

3      Gy hebt mijn ziel, van angst beroert,
Van nieuws als uyt het graf gevoert;
Op 's levens boord de geest gestut,
En my weerhouden uyt den put:
Psalmzingt den Heer' zijn Gunstelingen,
Met Heylig' Hem zijn lof te zingen.

[fol C12r]

 

 

4      Want schoon zijn toorne slaat met schrik,

 

Dat's voor een enk'len oogenblik:

 

Daar in zijn gunst, en lieff'lijkheyd,

 

Onmeetb're tijd van leven leyt:

 

Die 's avonds met geween vernachte,

 

Bevond men dat des morgens lachte.

Pause.

5      ‘k Heb in mijn voorspoed wel gezeyt,
'k En wank'le niet in eeuwigheyd:
Want, Heer, uw' hand had onverlet
My op een vasten berg gezet;
Gy woudse voor uw' gunst bewaken,
Dat my geen onheyl kon genaken.

6      Maar toen uw' Aanschijn zich verborg,
Doordrong de doodschrik my het morg,
En trof mijn beend'ren: 'k riep, o Heer,
Tot U, en bad, en smeekt', als eer,
Toen ik uw' goedheyd smaakt' in vrede:
Dies hiel mijn ziel U deze rede.

7      O Heer, wat wint Gy by mijn bloed,
Als ik ten grave dalen moet!
Of leyt'er in 't vermalen stof,
Stof van uw' waarheyd, of uw' lof?
Neen, Heere, neen: maar zijt genadig!
Mijn helper, lieff'lijk en weldadig.

8      Toen hebt Gy my mijn treur-geschrey
Verandert in een vreugde-rey;
De zak my van het lijf gegord,
En my met blijdschap overstort:
Op dat mijn Eer, met harpgezangen,
U Heere doe dijn lof ontfangen.