Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den xxj. Psalm.

1      O Heer, de Koning is verblijd,
Dat uwe hand en sterkte
Zoo groote wond'ren werkte;
Die, over 't heyl hem in den strijd
Bewezen, zich

[fol C2v]

 

 

verheugt

 

Met zulk een dierb're vreugd.

 

 

 

2      Gy hebt hem zijnes herten wensch

 

Gegeven, zijn gebeden,

 

En d'uytspraak zijner reden,

 

Zoo zeer als immer sterff'lijk mensch

 

Van God begeren mocht,

 

In volle maat volbrocht.

 

 

 

3      Met zegeningen quaamt G'hem voor

 

In 't geen hy wenschen woude;

 

De kroon van fijnen goude

 

(Men denk eens wat hier toe behoor!)

 

Heeft uw' vermogen' hand

 

Hem op het hoofd geplant.

 

 

 

4      Het leven was 't dat hy verkoos:

 

Gy hebt het hem gegeven;

 

En zulk een duurzaam leven,

 

't Geen eeuwig schijnt, en eyndeloos,

 

Dat hy zijn dagen rek

 

Ver boven haar bestek.

 

 

 

5      Groot is zijn eere door uw' heyl:

 

Kan iets met heerlijkheden

 

De Majesteyt bekleeden,

 

Hier stijgt het tot volkomen peyl;

 

Hier word hem toegevoegt

 

Al wat zijn hert vernoegt.

 

 

 

6      Gy zet hem vast in eeuwigheyd,

 

Door standb're zegeningen

 

Op zijn nakomelingen:

 

't Geen over hem die vreugd verspreyd,

 

Vervrolijkt door het licht

 

Van 's Heeren aangezicht.

[fol C3r]

 

 

7      Nadien de Koning zich vertrouwt

 

Op 's Alderhoogsten hoede,

 

Verstrekt hem dit ten goede;

 

Wien zijn weldadigheyd behoud,

 

Zoo dat door ongeval

 

Hy nimmer wank'len zal.

Pause.

8      Uw' hand, op zulk een toeverlaat,
Zal uwen Vyand vinden;
En door de wraak verslinden
Al wie u haat, en wederstaat;
Want uwe Rechterhand
Verdelgt hun tegenstand.

9      Gy zultse zetten in den gloed
Uw's aangezichts; ontsteken
In toorn, om door te breken:
Gelijk m'een oven gloeyen doet:
Dat in zijn wraak de Heer
Hen als een vier verteer.

10      Gy zult met wortel, tak, en stam
Haar vander aard verdelgen;
Dat niemand meer hun telgen,
Of 't zaad, o Heer, dat van hen quam,
Wien uwen toorn verslind,
By menschen-kind'ren vind.

11      Want tegen U bestond hun quaad:
Hoewelze niets vermogen,
Schoon hun gedacht', en pogen,
Strekt tot een schendelijke daad;
Dies God hen weer vergeld
Naar hun verwoed geweld.

[fol C3v]

 

 

12      Als die hen zetten zal daar zy

 

Zijn pijlen, en zijn pezen,

 

Een doelwit zullen wezen;

 

En zal, om al hun hoovaardy,

 

Hen treffen met zijn schicht

 

Recht in het aangezicht.

 

 

 

13      Verhoog U, Heere, dat de kracht,

 

En eer, van uw' vermogen,

 

Elk kenbaar sta voor oogen;

 

Zoo zullen wy, om dees uw' macht,

 

Met zang, en snarenklank, U zeggen lof en dank.