Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den xix. Psalm.

1      DEr Heem'len schoon gebouw,
Dat ik alom aanschouw,
Verteld my Godes eer.
Der sterren wijd gespan
Elk mensche leeren kan
De konst van d'Opperheer.
De dag, die op den dag
Staag volgt, maakt ook gewag
Door klaar bewijs van reden,
De nachten desgelijks
Na d'and're, zijn vol blijks
Van Godes Mogentheden.

2      Geen spraak, geen volk, geen taal,
Of 't hoort een breed verhaal
Van dit doordringend Woord.
't Geluyd van hare stem
Heeft doorgaans kracht en klem,
En word alom gehoord.
Zoo dat haar redens-wicht
Elk hier van onderricht,
En klinkt door alle d'aarde:
Haar spraake maakt bekend,
Tot aan des Werelds end,
Gods Heerlijkheyd en Waarde.

3      Zie daar de schoone Zon,
Dien God haar plaats vergon.
Gelijk een bruygom treed
Ter kamer uyt, zoo bly,
Gelijk een held, is zy,
Tot haren loop

[fol C1r]

 

 

gereed.

 

Sy heeft haar gang gewend,

 

Van 't een tot 't ander end

 

Van 's Hemels ommeringen.

 

Niets, daar haar licht niet straald,

 

En hitte niet in daald,

 

Die 't alles door kan dringen.

Pause.

4      Dit leert my veel: maar meer
Mijns Gods volmaakte leer;
Als die de ziel bekeerd.
Zijns Wets getuygenis,
Die wis en zeker is,
Den slechten wijsheyd leerd.
Al Gods bevel is goed,
En recht; waar voor 't gemoed
Tot blijdschap word bewogen.
Al Gods gebod is my
Een zuyv'rend' artseny,
't Verklaard der blinden oogen.

5      Gods vrees in reyn; en maakt
Hem reyn, die God genaakt;
Die eeuwig zal bestaan.
Zijn rechten, voorgeleyd
Voor ons, met billijkheid
En waarheid t'zamen gaan.
Die onwaardeerlijk zijn,
En zoo begeerlijk zijn,
Als goud: geen goud zoo goed is.
Haar zoete ziel-vermaak
Gaat boven honig-smaak:
Geen honigraad zoo zoet is.

6      Wat zijn ze nut en goed,
Tot leering van 't gemoed,
Zoo klaar aan my, uw knecht!
Wat hebt gy die

[fol C1v]

 

 

ze houd,

 

En alle zonden schouwt,

 

Beloning toegezegt!

 

Hoe dikwils dwaaltm'er van?

 

Wie is 't, die klaarlijk kan

 

Zijn feylen wel doorgronden!

 

Ach! reynig door uw Geest

 

My daar van, en wel meest

 

Van mijn verborgen zonden.

 

 

 

7      Houw ook uw knecht in toom,

 

Dat noyt in hem en koom

 

Een geest van hovaardy.

 

Op dat ik niet gehecht

 

Aan grootsheyd, gants oprecht,

 

En reyn van zonden zy.

 

De reed'nen van mijn mond,

 

En mijns gedachten grond

 

Laat U, o Heer, behagen,

 

Mijn rotzsteen, vaste stut,

 

Die my verlost, beschut,

 

Van alle nood en plagen.