Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

[fol 11v]

Den Xij. Psalm.

1      TEn zy, o Heer! uw' goedheyd ons behouwe,
Vergaat op Aard al 't menschelijk geslacht;
Want hier gebreekt de lijdzaam' en getrouwe,
Daar liefd', en trouw, zoo weynig word geacht.

2      Arglistigheyd, en valscheyd, is de reden
Welk yder, met zijn naasten in gesprek,
Zoekt door 't gevley der lippen te bekleeden,
Op dat het hert zijn dobbelheyd bedek.

3      Maar 't geen de Heer betaamt, zal elk verblyden;
Dat eenmaal zijn rechtvaardige besluyt
Den vleyende de lippen af koom' snyden,
En 't groot gesprek der stoute tonge stuyt'.

4      Nadien ze zoo vermeten durven zeggen,
Wy mogen met de lippen, door den schijn
Van reden, ons vry d'overhand toeleggen;
Onz' tong is ons, wie zouw'er heer van zijn?

5      Heel anders God, die zich aldus laat hooren:
Op 't kermen der verdrukten, om 't geweld
Te keeren, zal ik opstaan, en hen storen
Wier stout bedrijf d'ellend'gen quetst, en quelt.

6      Zo spreekt de Heer: en d'uytspraak zijner reden
Is reyn gelijk het zilver, dat, door 't vuur
Geloutert in den smeltkroes, en bestreden
Tot zevenmaal, behoud een zelven duur.

[fol A12r]

 

 

7      Gy Heere zult, Gy zultse dan bewaren

 

In eeuwigheyd; en voor dit boos geslacht

 

Behoeden, dat, al verder voort gevaren,

 

Hen onderdrukt met hoogmoed, list, en macht.

 

 

 

8      De booze draaft, en 't gaat hem na zijn wenschen

 

Als een de snoodst', en van 't geringste schuym,

 

Verheven word; en komen booze menschen

 

Tot staat, en eer, dan zijn zijn paden ruym.