Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den iij. Psalm.

1      DE glans van 's Vaders kroon
Door 't weerlicht van den Zoon
Verduystert, en bestreden,
Zach 't licht der Groote Zon,
Door dat van Absalon,
Zich met een wolk bekleeden;
Dies week het voor een poos:
't Geen David, moedeloos,
Veroorzaakt dus te klagen:
Hoe is 't getal zoo groot,
't Geen, Heer, my ziet in nood
Met louter wel-behagen!

2      Als of, o God, mijn ziel
Uyt uw' genade viel;
Gelijkze

[fol A3r]

 

 

durven spreken:

 

Daar Gy nochtans mijn schild,

 

En eere wezen wilt;

 

En 't hoofd my doet opsteken:

 

Want door de nood in klem

 

Verhief ik mijne stem

 

Te Hemwaarts; daar de Heere

 

My, die zijn hulp hem verg,

 

Verhoort van zijnen Berg

 

Der heyligheyd, en eere.

 

 

 

3      Gerust in slaap geraakt

 

Gevoel ik my ontwaakt,

 

Door God verfrischt in krachten;

 

Mits Hy my ondersteunt:

 

Dies 't hert zich niet bekreunt

 

't Gewoel der mind're machten:

 

Een vreeslijk leger van

 

Meer dan tien-duyzend man,

 

Zal my niet eens doen vrezen:

 

Staat op, mijn God, en Heer,

 

Verlos, verlos my weer,

 

Gelijk Gy deed voor dezen!

 

 

 

4      Toen Gy mijn vyand joegt,

 

En op de kaken sloegt,

 

Dat hen 't gebit gebroken

 

De goddelooze my,

 

In zijne razerny

 

Niet meerder derv' bestoken:

 

Het heyl, en d'overhand,

 

('t Zy wie'r zich tegenkant)

 

Het heyl is van den Heere:

 

Uw' Zege blyv' ons by,

 

Zy strek zich over my,

 

En houd' uw' Volk in eere!