Margaretha Gauthier
Zaterdag ging Margaretha Gauthier, het voor kostschoolmeisjes en geminteneerde dames hartversterkende stuk. Daardoor waarschijnlijk te verklaren dat deze menschen van duidelijk uitgesproken antithesen houden; nadenken behoort niet tot hun meest geliefkoosde bezigheden; de bakvischjes omdat zij het maximum idealen nog in zich besluiten, de tweeden om het minimum. De uitersten raken elkaar.
Bij een opvoering van Margaretha Gauthier voel ik me geweldig behagelijk aangedaan, net zooals bij de lektuur van een boek over de zeden en gewoonten der Tartaren gedurende de zeventiende eeuw. Dat het er rond de jaren 1870 zoo erg anders toeging dan nu, had ik me nooit kunnen voorstellen; 't beste bewijs nochtans dat de tijden veranderen.
M. en Mevr. Bertrijn, respektievelijk in de rollen van Armand Duval en Margaretha Gauthier, droegen het meest tot het sukses van den avond bij en kaapten dan ook het grootste gedeelte van het sukses weg. Wederkeerig dienstbetoon. Mevr. Ruysbroeck was een goede Prudence, alhoewel haar uiterlijk in deze rol niet gansch voldeed. Een waardige vader, precies een vader uit een Dame aux camelias, 't kon dus niet beter, was de heer Piet Janssens, daar waar de blazer hem tijdig de goede woorden in den mond legde. M. Ruysbroeck bewoog zich voortreffelijk als Desrieux, en Cauwenbergh was, als De Varvile, een eereman, zooals het in zoo'n stukken past te zijn. Je bent een eereman of je bent er geen, wat! Ook de anderen, - om meer namen-détails neme men het programma ter hand, - voelden zich thuis. Precies zooals ik. Enfin, kunstenaars en toeschouwers, ze waren allen net als thuis: een huiselijk soirée dus.
Auteursrechtelijk beschermd