Gedichten

[p. 14]

Wederzien

Nu je, onverwacht, gekomen bent,
voel ik me weer een zwak man
en hoe ik m'ook overtuigen wil dat je liegt,
ik kan
het niet, en weer is het mijn hart dat mij bedriegt.

Je hebt een zakdoek, die naar Eau de Cologne russe ruikt;
nu ben ik niet meer overtuigd,
ik wankel weer en kan geen woorden vinden;
ik ben zó'n arme boeteling
en laat me graag de handen binden
door je heerlijke, oneerlijke lach.