Brieven uit Miavoye

[p. 48]

Miavoye-Anthée, 21-12-27

Beste du Perron,

Ik heb een hele hoop zaken van je ontvangen, twee brieven, een zending van Lecocq's en een andere met Nibelungen en ‘L'Arétin moderne’. Voor dit alles mijn beste dank.

Het spijt me zeer te horen, dat je nog steeds gevankelik thuis zit; ja, het is geen grap zo gevoelig te zijn voor de variaties van het klimaat. Indien het je kan helpen je in deze een maat te weten, zo verneem dan dat ik ook weer twee dagen in mijn bed stak vanwege een te hoge koorts, reactie op een inblazing van weer zoveel cm³ lucht. Trouwens weet ik niet of ik deze bedlegerigheid niet moet verkiezen boven een ‘normale’ toestand, die daaruit bestaat 7 uur per dag, bij een temperatuur van 9 tot 13^o onder nul, in open lucht op een chaise-longue te liggen, zelfs al heb je dan een overjas en twee dekens.

Over praktiese dingen gesproken: de gewenste som voor de circulaire voeg ik hierbij. Secundo: desbetrekkelik heb ik Burssens geschreven.

Spijts zijn belangstelling voor mijn adres, heeft Greshoff me niet geschreven. Maar zeker, dat komt wel.

Je vragen en antwoorden stuurde ik aan Burssens door. Ik vind de idee van de enquète niet kwaad, biezonder nu de mensen ook gelegenheid krijgen naast hun bewondering hun gal uit te spuwen. Het is menselik dat deze mogelikheid de antwoorden doet toe-

[p. 49]

stromen. Een reserve heb ik alleen te maken voor vraag 11, een vraag die reeds herhaaldelik werd gesteld (de 10 beste boeken). Maar ik vind dat jij, die de vader van de gedachte bent, de introduktie zou moeten schrijven. Wat mij betreft, spijts ik me dus voor de antwoorden interesseer, ik zal zelf niet antwoorden. Het zou mij een vrij grote inspanning kosten een rechtzinnig, niet een diplomaties antwoord te geven en deze inspanning gebruik ik beter voor andere dingen. (Het grootste malheur, ik zal het je maar onmiddellik bekennen, is, dat ikzelf als redakteur van het tijdschrift, nauweliks verkiesbaar ben). Ik stem dus gaarne voor de enquête, maar ik blijf er gans buiten.

Over Monsieur Lecocq ben ik, spijts jouw en Cocteau's enthousiasme, niet goed te spreken. Ik las het eerste boek: M. Lecocq. De politiegeschiedenis kan men met spanning volgen. Maar dan, hoe duur moet men dit plezier betalen, wanneer men daarna, ruim 200 blz. lang, een geschiedenis moet slikken, die is ‘d'une insigne insipidité.’ En dan verdomme nog 4 blz. heb je die eerlike mensen die zich ontdekken en zeggen: ‘ah toi, tu es un brave!’ Kortom, het allerslechtste melos. Nu zou ik graag van je vernemen of je ook deze geschiedenis onder je bescherming neemt.

Ik zend je met deze de circulaire van een ander nieuw tijdschrift ‘Opbouwen’. Het is weer de oude Vlaams-katholieke sleur. ‘Mr. X heeft het hoofdredakteurschap aanvaard en Wies Moens hoopt binnenkort de letterkunde voor zijn rekening te kunnen nemen’. Een politiekommissaris schrijft niet slechter. - Maar belangrijk is wat deze mensen voor 50 fr. bieden. Een groot 4^o formaat, 10 × 48 blz., plus

[p. 50]

10 × 8 blz. illustratie. De vraag blijft natuurlik of ze dit waarachtig zullen geven, want een Vlaams tijdschrift ziet vrijwel gemakkelik van zijn verplichtingen af.

Voilà, meen ik, het biezonderste.

Bien à toi

Paul v.O.