Brieven uit Miavoye

[p. 11]

Miavoye-Anthée, 12-9-27.

Beste du Perron,

Wat er met mij gebeurt? - Weinig of niets. Sedert 6 September ben ik eindelik in mijn sanatorium geïnstalleerd; ik zal er waarschijnlik tot ten minste 15 december blijven.

Dat je geduldig op een kaartje hebt gewacht, verwondert mij; ik wist niet dat wij een dergelijke afspraak hadden. Na de mislukking van het samenzijn in Junie, weet ik niet van een bepaalde afspraak, te meer daar het mij van langs om slechter ging, zo dat ik moeilik nog een inspanning (b.v. een lang gesprek) kan doen.

W. is mij niet sympathiek. En dat heeft zijn zeer bepaalde - vervelend kleine - oorzaak. W. is iemand die in het café zegt: ‘Feitelik is het nu mijn beurt om te betalen’, maar verder gaat zijn gebaar niet dan deze konstatering. Goed; men denkt, een bohème zonder geld. Neen, de hollandse mijnheer W. reist met zijn gade naar Lourdes, naar Hyères, enz. - Ik ben nog nooit te Parijs geweest vanwege manco aan money. Maar, God beware, ik heb nog nooit, bedeesd, gezegd: ‘Feitelik enz...’, zonder me dan daarop te executeeren, begrijp-je. - Enfin, denk er niet langer over na en neem aan dat W. me niet sympathiek is.

[p. 12]

Sedert ik hier ben, gaat het mij beter. Maar ook niet de geringste inspanning. Ik lig uitgestrekt op een chaise-longue, 's morgens van 8 tot 12, daarna van 1 tot 4 en dan van 5 tot 7. Om 8 1/2 lig ik te bed. Wanneer ik dat nu minstens 3 1/2 maand doe, dan kan ik misschien enig resultaat boeken. Wat het geheel opkalfateren betreft, dat zal nog heel wat meer tijd verlangen - en vooral een matig en wat vervelender is, een geregeld leven.

Het oord en het sanatorium zijn niet onaangenaam. De vrouw van de arts is een zwitserse dame met sterk gewelfd voorhoofd en zware tanden - zeer rassig -; zij loopt door de kamers, terwijl ze af en toe een mazurka van Chopin neuriet. Er zijn slechts 7 patienten. Ook dat is aangenaam. - Maar het is mijn wil dat te doen wat jij noemt: ‘mijn kurhaus tot reklaam strekken’.

Als je lust en tijd hebt, ik lig hier, mag ik haast zeggen tot jouw beschikking. Je moet de trein nemen tot Hastières en vandaar de taxi tot Miavoye (5 kil.) Ik ben nu reeds zo ver, dat ik een onderhoud kan presteren.

Ik stuurde je ‘Borel’ terug. Voor tijdschriften, literaire kranten enz. houdt zich steeds aanbevolen,

met de hartelikste groeten,

je Paul v.O.