Corrie en de kaboutertjes

[p. 68]

Hoofdstuk XII. [Het prettige plan van Lili]

‘Ik heb wat bedacht,’ zegt Lili, ‘het is geen vertelseltje maar een plannetje. Je weet wel, in het boekje van Corrie staat “Korikerebi.” Nu, dat verbeeldt, dat Korikerebi op 15 Augustus jarig is.’

‘Ja, maar wie is Korikerebi?’

‘Dat is natuurlijk de opperste van de aardmannetjes.’

‘Hoe weet je dat?’

‘Dat verbeeldt maar zoo; maar nu moeten we allemaal ons voorstellen dat het wezenlijk zoo is en nu moeten we ons op 15 Augustus allemaal verkleeden als kaboutertjes en als bosch- en waternimfen en dan moeten we in het bosch rondzwerven en ieder een presentje brengen voor Korikerebi.’

‘Ik weet wat! ik weet wat!’ juicht Cor; ‘dan

[p. 69]

zijn al de presentjes voor Oom Frits, want Oom Frits is Korikerebi.’

‘Ja, dat heb ik ook bedacht,’ zegt Lili; ‘nu moeten we bedenken welke presentjes we zullen geven. Het moeten natuurlijk kleine dingetjes zijn, want het is van de kaboutertjes en de nimfen.’

‘Wacht,’ zegt Paul, ‘ik zal Mama roepen, die kan altijd zoo leuk wat bedenken.’

Hij gaat de kamer in en komt terug met Mevrouw Boshamer. Lili vertelt haar plannetje en Mevrouw Boshamer vindt het heel aardig en zegt:

‘Mij dunkt het moeten allemaal dingen zijn, die in het bosch groeien of daar gevonden worden, bijv. een kransje van heide en mos en een mooi gesneden wandelstok, zooals Henk er verleden een voor Papa gesneden heeft.’

‘Een mandje met bramen,’ zegt Marie.

‘Een bouquet van grassen en gedroogde bloemen voor den winter,’ zegt Paul.

‘Een klein potje met honig.’

‘Een zakje met mooi wit zand voor Oom's zandkoker.’

Daar komen Henk en Jan Bamstien in de veranda.

[p. 70]

‘Kijk eens Mama, dat heeft Jan geteekend.’

‘Wel, dat is zeker het kasteel Middachten, ik zie het aan de vlag. Jan kan wel wat teekenen voor het boschfeest.’

‘Waarvoor?’ vraagt Jan.

Nu wordt aan beide jongens ook het plannetje meegedeeld; Leonard, Jo en Frits komen ook luisteren en ze bedenken allerlei dingen.

‘Maar hoe moeten we ons verkleeden?’ vraagt Henk.

‘De jongens moeten kabouters zijn,’ zegt Lili ‘en de meisjes nimfen. Maar ik kan niet mee doen, want de nimfen kunnen allemaal loopen en ik niet.’

‘Dan is Lili de koningin van de nimfen die in een zegekar wordt voortgetrokken door groote kevers,’ zegt Mevrouw Boshamer.

‘Ja, ja, door vliegende herten,’ roept Henk verrukt. ‘Ik zal mij verkleeden als een vliegend hert, dan maak ik een groot gewei van bordpapier op mijn kop, op mijn hoofd bedoel ik, en dan moet ik heelemaal zwart zijn. Hoe zou ik mijn gezicht zwart maken?’

‘Met gebrande kurk.’

[p. 71]

‘O ja, hè wat zullen ze bang voor me zijn!’

Mevrouw Boshamer en de kinderen bedenken allerlei aardigheden en ze zijn er zoo druk mee, dat ze niet eens bemerken dat de regen heeft opgehouden en de zon is gaan schijnen.

‘Kijk eens Corrie,’ zegt Lili, ‘het is mooi weer, nu kun je gaan wandelen.’

‘Hè neen, het is zoo prettig om plannetjes te maken; als ik een waternimf ben, wat moet ik dan in mijn haar hebben?’

‘Waterlelies of vergeet mij nietjes.’

‘Neen, kikkers,’ zegt Frits.

‘Hukkie! waar is Hukkie?’ roept Juf eensklaps verschrikt.

Ze kijken rond en Hukkie is er niet; ook Robbie is weg. Nu loopen ze naar alle kanten heen om te zoeken, want de stoomtram kan komen. Eensklaps hooren ze een angstig geschreeuw.

Daar komt kleine Hukkie huilend aanloopen en Robbie heel boos en ook huilend achter haar aan en voordat Juf het kan beletten, slaat Robbie Hukkie met de pop op haar hoofdje en zij valt voorover met haar neusje in een groote plas.

[p. 72]

‘Foei, stoute Robbie,’ zegt Mevrouw Boshamer en pakt hem bij den arm.

‘Wat hoeft zij mijn pop door de konijnen te laten opeten!’ zegt Robbie snikkend en hij wil haar nog eens weer met de gehavende, bemodderde pop om de ooren slaan.

‘Maar Robbie, Hukkie is nog zoo klein, dat kan zij niet helpen, wat heeft ze gedaan?’

‘Zij heeft mijn pop door de tralies van het konijntjeshok gestopt en toen vonden ze het zoo lekker al die dingetjes die er in zitten, kijk die!’ en hij schudt er nog wat zemels uit ‘en toen hebben ze hem kapot getrokken en ik kon hem er niet weer uit krijgen en toen heb ik het hok open gemaakt.’

‘O jé!’ zegt Paul en hij holt naar het konijnenhok. ‘Jongens, helpt, ze zijn er allemaal uit.’

Dat is een pretje, allen gaan op de konijnenjacht terwijl Juf kleine Hukkie troost en schoon maakt.