Bobo. Geschiedenis van een aap(1905)–Marie Hildebrandt, Bertha Elisabeth van Osselen-van Delden– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 7] [p. 7] Tweede hoofdstuk. Begin van Bobo's lotgevallen in Europa Bobo heeft dikwyls dagen, weken, Dat hy het liefst maar niet wil spreken, Dan denkt hy aan zyn vaderland En de woestyn, waar hy in 't zand Zoo prettig spelen kon met Pim En d'andre broers en zusje Wim; En och, hy wil 't wel zeggen, ia Hy mist papa zoo en mama. Maar toch - hy draagt het als een man En schikt zich maar zoo goed hy kan. Hoewel de baas hem wel eens slaat, Toch heeft hy het nog niet zoo kwaad. [pagina 8] [p. 8] Een dag na d'aankomst van Bobo, Hoort hy op eens een stem ‘Welzoo, Ben jij daar, kleine Afrikaan!’ Bobo kykt om en ziet daar staan Den tyger Bab uit Afrika, Die wel eens schaakte met papa. Ze zyn nu beiden even bly, ‘Toevallig, dat men jou en my,’ Zegt Bab, ‘naar 't zelfde spel moest zenden, Men ziet toch overal bekenden! De wereld is zoo grappig klein, Ofschoon er stapels menschen zyn! Want - kyk eens rond, ja, lieve hemel - Wat een verbazend druk gewemel, Dat's anders dan in Afrika, In onze stille Sahara; Zelfs 's Zondags op 't visiteuurtje Was 't vry wat stiller in ons buurtje!’ ‘Nu ja,’ is 't antwoord van Bobo, ‘Je hebt gelyk, dat is wel zoo, Maar 't is daar toch een heerlyk land, Waar 't zonnetje zoo lekker brandt; Maar laat ons daar niet over praten, Ik moet nog wasschen al de vaten, Den heelen vloer moet 'k ook nog wryven, 'k Zou anders graag wat by je blyven. Dat boenen maakt my vrees'lyk warm Het doet my pyn in rug en arm; Soms, als ik my zoo haasten moet, Bind ik den borstel aan myn voet En als 'k zoo op de planken glyd Is 't net alsof ik schaatsen ryd.’ [pagina 9] [p. 9] Als Bab, na al Bobo's verhalen Verdwynt, moet deze koffiemalen Hy wordt zoowat gebruikt als meid En ook als knechtje op zyn tyd. Zyn baas geeft hem dan oude schoenen, Die hy als nieuw weer op moet boenen En als dit niet naar wensch geschiedt Krygt hy dien dag zyn eten niet. Doch deze straf komt zelden voor Want meestal werkt hy yv'rig door En levert wat de baas hem gaf Steeds netjes en behoorlyk af. Maar ach, nooit heeft hy recht plezier, Het is een ongelukkig dier Hy mag niet in den circus komen En daarvan ligt hy steeds te droomen, Dat is zyn liefste, grootste wensch Zooals van menig kind en mensch, Hy zou in 't zand dan willen spart'len En met de wilde dieren dart'len, [pagina 10] [p. 10] Precies als in zyn prille jeugd, Met smart denkt hy aan al die vreugd. Och was hy weer in Afrika, By pa en ma in Sahara. Dat zyn voor hem de kwade dagen, Dat hy niet anders doet dan klagen, En roepen: ach! mama! mama! Was ik nog maar in Afrika. Kon ik maar in een palmboom klimmen Hi! hi! nu gaat Bobootje simmen. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
