Hasselts maagden-rijm. Bestaande in geestelijke meditatien, etc.
(1677)–Christina van Os–
AuteursrechtvrijStem. Somers in de Klaver-weiden.1.
SIet de blinkend' Sonne-stralen,
Uit des Hemels Firmament,
Op de Aarde nederdalen,
Sy haar warmte ons toesent.
Heer, het is u al bekent,
Dat de Aard is droge;
| |
[pagina 9]
| |
Dies geeft gy 't Op sijn tijt,
Als het dient uit 't hoge.
2.
Christe, wilt mijn ziel beschijnen,
Sonne der Gerechtigheit,
Dat de sonde mag verdwijnen,
Die in 't hert verholen leit.
Want sy moet dan haar afscheit
Nemen, maar met vresen;
Want de sond En gy kond
Daar niet t' samen wesen.
3.
Gy laat over goed' en quaden,
Schijnen, Heer! u Sonne root;
Doch de eene in genaden,
d' Ander laas! in toorne groot.
Of hy al het minst' genoot,
Als hy 't meest' moest derven,
| |
[pagina 10]
| |
Ach! ik wou Liever nou
Duisent doden sterven.
4.
Jesus, Sonne van ons leven,
Komt in u genâ allein,
Daar voor dat de bose beven,
Is ons troost en vreugde rein.
O! dat soet aanschijn niet klein
Ons alleen verheugde,
Werelt gaat Ik verlaat
Al u ydel' vreugde.
5.
Gy laat uwe Son met reden
Dikwils achter wolken (Heer!)
Schuilen, dat wy met gebeden
Tot u souden roepen weer.
Geeft ons dan dog warmte meer;
Dat ons kruit mag groejen,
| |
[pagina 11]
| |
Tot ons vreugt En geneugt,
Om ons weer te voejen.
6.
Even so doet gy ô Heere!
Met u Geest, dat geest'lijk licht,
Gy schuilt voor u kinders teere,
Als een Vader, die eens swicht
Voor sijn klein en lieve wicht,
Dat hy wil bedroeven:
Maar 't is siet Anders niet,
Als om 't te beproeven.
7.
'k Roep dan, Abba lieve Vader,
Ei! verschuilt u doch niet meer,
Komt u kind een weinig nader,
En vergeeft mijn misdaat weer.
'k Wil u niet vertoornen heer!
'k Neem u in mijn armen;
| |
[pagina 12]
| |
'k Seg dan weer Sonnen Heer!
Wilt mijn ziel verwarmen.
|
|