Kamers, kunst en competitie

Teksten en documenten uit de rederijkerstijd

[p. 40]

Klacht op de dood van Anthonis de Roovere, geschreven door wijlen Jan Bortoen, die vroeger zijn kameraad was

Al het leed dat er op aarde is,
hoe groot ook het verdriet, het doet me niets,
behalve dan het leed van de dood.
Want al dat andere leed, zoals men ziet,
komt en gaat, zo is het er, en dan weer niet,
net als het draaien van Fortuna's wiel.
Maar de dood brengt droefheid voor iedereen,
zoals ons allen duidelijk bleek
door het verlies van de zuivere vriendschap
van Anthonis de Roovere, ik zeg het met pijn.
De kunst van retorica had hij te leen,
en we mogen dus zeggen, groot en klein:
o dood, waarom heb je ons dit aangedaan?

De Heilige Geest verlichtte hem,
hij was een meester-dichter, bracht altijd vreugde,
en hij was vaardig met het lange zwaard.
Werd het lastig, zwaar, of zwaarder nog,
dan stond hij klaar, wist wat te doen.
Met de voetboog kon hij goed overweg,
en metselen was zijn dagelijks werk,
wanneer men ook maar een beroep op hem deed.
Hij schreef heel goed, was een man van verdienste,
voor de vrouwen hoffelijk en dienstbaar.
Nu ligt hij in de gewijde aarde.
En daarom spreek ik met recht dit woord:
o dood, waarom heb je ons dit aangedaan?

[p. 41]

 

O heilige, waardige Triniteit,

 

had toch gewacht! Het had ons behaagd,

 

want hij diende ons zo goed in deze tijd.

 

En er zijn velen die schreeuwen om de dood,

 

versuft door ouderdom, vreselijk gekweld

 

- hoogste tijd om het graf in te gaan -,

 

maar het leven raken ze niet kwijt.

 

Ach genadige Heilige Drievuldigheid,

 

het is goed dat gij altijd bij ons zijt,

 

want al wat gebeurt hebt gij in uw macht.

 

Maar het eeuwig gemis van onze vriend

 

legt mij de woorden in de mond:

 

o dood, waarom heb je ons dit aangedaan?

 

 

 

Prins, rederijker, meester van ons allen,

 

zo plotseling ons ontnomen en verdwenen!

 

O dood, die niemand spaart, onheilsbode,

 

o dood, waarom heb je ons dit aangedaan?