Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

[p. 152]

Inwendighe Ziel-zucht.

Stemme: Laura sat lest by de Beeck.

Ach! mijn ziel verdwijnt in smart,
Wanneer ic mijn zware Sonden
Overdenck al in mijn hart,
So dat ick tot allen stonden,
Gods geboden heb geschonden,

[p. 153]

 

 

In veel wispeltuerigheyt,

 

Die de Ieught met hart en sinnen,

 

Altijdt soecken te beminnen,

 

't Welck, eylaes! noch wort beschreydt.

 

 

 

2 Want, o Godt, ghy weet den grondt

 

Van mijn zware Ydelheden,

 

Hoe ick u met lip en mondt

 

Menighmael heb overtreden,

 

Waer door my de spraeck en reden

 

Schier van droefheydt heel vergaet:

 

Want u handt, zwaer om verdraghen,

 

Heeft my soo ter ne'er gheslaghen,

[p. 154]

 

Dat ick by u koom om raedt.

 

3 Maer, o Heer, die uwen Naem

 

Nimmermeer en soeckt te prijsen,

 

Zijn voor u gantsch onbequaem:

 

Ghy wilt haer gheen troost bewijsen,

 

Iae krijght een grulijck afgrijsen,

 

Die soo verquist sijn tijdt nae wensch:

 

Want de stomme Creatueren

 

Haer tijdt weten te bestueren,

 

Beter als oyt eenigh Mensch.

 

4 Want wy sien den Ooyevaer

 

Hoe hy let op Somers-tijden,

 

Soeckt te trecken hier of daer,

 

Om den Winter te vermijden:

 

Maer, O Mensch, wy staegh af glijden

 

Van 't gheen ons Godt bevolen heeft:

 

Op ons tijdt wy niet en letten,

 

Om te wand'len in sijn Wetten,

 

Schoon hy ons Exempels gheeft.

 

5 Doch, o Heer, ghy niet en staet

[p. 155]

 

Nae de doodt van de SondarenL

 

Want die sijn boosdoen aflaet

 

Wilt ghy eeuwighlijck bewaren:

 

Dus Godt, wilt my oock sparen,

 

Al heb ick u veel leedts ghedaen,

 

Wilt my dat doch al vergheven,

 

En schenckt my het Eeuwigh Leven,

 

Neemt my voor u Dienaer aen.

Amen.

Guill. Abrahams Ooyevaer.