Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

[p. 150]

Geen dinck den Heere meer mishaeght,
Dan die hooghmoet in 't herte draeght.

Voyse: Lest was ick met mijn Roosemondt. Ofte”Al hebben de Princen haren wensch.

1. Als men de Wereldt wel deursiet,
Sy is voorwaer doch anders niet
Dan hoovaerdy en dertelheydt,
Daer op den Mensch sijn sinnen leydt.

2. Maer nae des Heeren Heyligh Woordt
Wordt nu voortaen niet veel ghehoort,

[p. 151]

 

Daer op het menschelijck gheslacht

 

Voor al wel dient te nemen acht.

 

 

 

3. Maer laes den Mensch is wel gherust,

 

Iae denckt dat hy met dees wellust

 

Noch sal verkrijghen tot een loon

 

Des Hemels vreught, en Glory schoon.

 

 

 

4. 't Welck is comtrari en verkeert:

 

Want Godt den Heer sulckx niet begheert;

 

Mochtans soo is den Mensch ghesint

 

Te leven daer hy rust in vindt.

 

 

 

5. Want sulckx men klaerlijck mercken mach,

 

Dat dit gheschiedt van dagh tot dagh,

 

Maer nae het schoonste schoon Lust-hof

 

Den Mensche steldt sijn sinnen of.

Guil. Abrah. Ooyevaer.