Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes
(1646)–Guillaume Abrahams Ooijevaer–
Auteursrechtvrij
[pagina 148]
| |
Voyse: Sal nimmermeer het Sonne-liedt.Wanneer 't gheluck ons brenght by een,
Ben ick by-nae van weelde droncken:
Mijn Hartje is dan wel te vre'en,
En leght in Leckerny versoncken:
Maer als ghy wederom vertreckt,
Soo werdt mijn vreught met rouw bedeckt.
2 Seght houde Son, waerom benijdt
Ghy onse vreught? Waerom dus jachtigh
Snel voort ghe-ijlt? of, denck ick, zijt
Of wordt ghy wederom ghedachtigh
Ghenooten vreught, van u, Me-Vrouw?
Denckt dan met een mee om mijn rouw.
3 Ey sleept u Wielen traeghlijck voort,
Soo langh mijn Lief haer komt vermaecken,
| |
[pagina 149]
| |
Maer jaeghtser weer ghezwinder door,
Doet As en Wielen dan vry kraecken,
Wanneer mijn Lief van hier verscheydt,
En laet mijn hart vol droevigheydt.
4 Ach Phebus! gun my dese be'e;
Ey laet u schoone goude Waghen
Een weynigh marren hier ter ste'e,
En laet drie heele volle daghen
Verstrijcken, eer ghy gaet ten dal
Vw' Paerden brenghen nae de Stal.
5 Soo sal ick dan van mijn Diaen
Te langher soete vreught ghenieten:
Maer als ons Lusje zijn voldaen,
Laet dan u Toom vry schichtigh schieten,
En drijft u Paerden op de vlucht,
Nae u Bemind', die om u sucht.
T.A. Ducens. Springt niet, of dwingt yet. |
|