Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

Amintas prijst Bellindes Deught,
Ia houdt haer voor de hooghste vreught.

Stemme: Soo haest als Apollo, &c.

Ach Bellinde! lieve Susje,
Ach mijn woeste lusje,
De soetigheydt // ach lieve Meyt,

[p. 119]

 

 

Kan ick vergheten niet:

 

Want doen ick by // u groene zy

 

Lestmael verkreegh mijn rusje,

 

Ie trooste my // waer deur dat jy

 

Verkeerde mijn verdriet.

 

 

 

2 Ick was heel moed en verslaghen,

 

Als een Hart van 't jaghen,

 

Daer toe bezwaert // en onghepaert

 

Als een verloren Schaep,

 

Maer doen ick quam // by u, mijn Lam,

 

Ghedaen was al mijn klaghen,

 

'k Was soo gherust // deur soete lust

 

Viel ick van vreught in slaep.

[p. 120]

 

3 Met ick was in slaep ghekomen,

 

Kreegh ick sulcke Droomen:

 

My docht ick sagh // een soet ghelach

 

Van Nymphjes in het groen:

 

Noch hoord' ick een ^†geluyt (soo 't scheen)

 

In 't ruysschen van de Boomen,

 

Iae wel my docht // gheen dinck en mocht

 

My meerder vreught aen doen.

 

4 Met dit Droomen ick ontwaeckte

 

Vyt mijn slaep gheraeckte,

 

Waer deur ick schier // ach soete Dier

 

Op sprongh van enckel vreught:

 

En oock te meer // verblijd' ick seer,

 

Om dat ick nochghenaeckte

 

V, aerdigh Beeldt // soo op ghestreelt,

 

't Welck een jonck Hart verheught.

 

5 Want gheen vreught op deser Aerden

 

Is soo hoogh in waerden,

 

Wanneer een Maeght // ghetrouw'lijck draeght

 

Haer Liefd' op een Ionghman;

† van Vogels

[p. 121]

 

Ach het is een saeck // vol soet vermaeck,

 

Die noyt de Ieught beswaerden:

 

Want Liefd' altijdt // dooft haet en nijdt,

 

Ghelijckmen dencken kan.

Guil. Abrahams Ooyevaer.