Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

[Coridon had een Hart in 't oogh]

Voyse: Wanneer wy laghen mont aen mont.

Coridon had een Hart in 't oogh,
Dat hy vast ijlde naer:
Hy liep, hy rende, en hy vloogh
Anghstvalligh hier en daer.
Met snelle spronghen vluchten 't Hart
Door Bosch en Wildernis:
Dus riep hy, ach! wat bangher smart!
Waer of 't verholen is.

2 Al rasend' loopt hy door d'Woestijn,

En siet vast om end' om:
Ach seydt hy, waer of 't Hart mach zijn?
Waer dat ick loop of kom,

[p. 122]

 

Ick sie gheen Hart noch eenigh Dier,

 

Van aemloosheydt ick hijgh,

 

Nochtans rust ick niet, voor ick hier

 

Het Hart ghevanghen krijgh.

 

3 Dus hijgend' hy sijn ooghen sloegh

 

Op Bergh, en Dal, en Bos,

 

Met vatte doen sijn Oor 't ghezwoegh

 

Van Roosemondt, die los

 

En onbekommert lagh in 't Gras,

 

Die hy haest heeft ghesien:

 

Ey, riep hy: hier kom ick van pas,

 

Laet 't Hart nu vrylijck vli'en.

 

4 Ick heb het Hart al dat ick socht,

 

Mij soete Roosemondt:

 

Ach! dat ick dorst, of dat ick mocht,

 

'k Omhelsde u terstondt:

 

Met vloogh hy Roosemondt om 't Lijf,

 

Die met haer Boesem bloot

 

Lagh, ende druckten haer soo stijf,

 

Dat's uyt haer slaep op-schoot.

[p. 123]

 

5 Sy sloegh haer ooghen op, en sagh

 

Hoe dta haer Coridon

 

Daer nevens aen haer zijde lagh,

 

Ach! seyd' sy: Morghen-Son.

 

Hoe komt ghy hier dus aen mijn zy?

 

Mijn eenighst Toeverlaet!

 

Ey kom, ey kom, en omhels my,

 

Eer my het vuyr verbraedt.

T.A. Ducens.

Springt niet, of dwingt yet.