Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

[p. 77]

Godt wederstaet den hoovaerdigheden, maer den nedrigen geeft hy sijn genade. 1. Pet. 5.

Stemme: Naedien het bitter gaet voor 't soet.

Godt wederstaet d'hoovaerdigheydt,
En roem van eyghen Deught:
Maer wie daer nedrigh voor hem leydt,
Die schenckt hy tot ziel's vreught
Het heyl van sijn genaed', en 't saligh lot,
Dat niemandt gheven kan, als onsen Godt.
Verwerpt van alle Pharizeesche pracht:
De ne'drigheydt des Tollenaers betracht.

2 Hoovaerdigheydt gaet voor den val,

Vol roem en yd'le schijn:

[p. 78]

 

Maer nedrigheydt die moet voor-al

 

By een recht Christen zijn:

 

Want een weemoedigh en verslagen hert

 

By Gode nimmermeer verachtet werdt,

 

Hy wil sijn Ooren tot haer klachten spoen,

 

Die sy in 't stil aen haren Schepper doen.

 

3 Hoe ned'rich hebben haer gheacht

 

Godts Heyl'ghen, soo men weet:

 

Wat ben ick, Heer, en mijn gheslacht

 

Spreeckt David den Propheet,

 

Dat ghy my hebt ghegheven sulck bevel,

 

Te wesen Coningh over Israel?

 

Ick ben niet waerdt (seght Iacob) al het goet

 

Dat ghy aen uwen knecht, o Heer, doet.

 

4 Maer wie hovaerdigh vroegh en laet

 

Versmaedt dees gulden Leer,

 

En op sijn eyghen krachten staet,

 

Die valt doch eynd'lijck ne'er,

 

Als Nabuchodonozer is gheschiedt,

 

En duysent and're meer, tot haer verdriet.

[p. 79]

 

't Welck Petrus, doen hy op sijn krachten stont,

 

Doch met berouw, maer al te haest bevondt.

 

5 Godt woont met sijn genaed' en Geest

 

By 't nederigh ghemoedt,

 

Hy openbaert haer aldermeest

 

't Verborghen Hemels goedt,

 

Dat voor de grootse Wereldt is bedeckt.

 

Het ned'righ hart hy uyt genaden treckt,

 

Tot Boets bekeeringh in dit sterflijck Dal,

 

Iae tot Gheloof, en Liefde boven al.

H. Ockes.

Weest eendrachtigh.