omhoog en de jongens vooral genieten van het wonder, dat printa en papier, toom en touw en staart, mooi blijven hangen in de wijde blauwe lucht.
In die speelstraat waar het gebeurde, was Kenneth de eerste, die met een volledig getuigde ‘sterpunt’ verscheen. Dat had hij ook altijd! Als enigst zoontje van de onderwijzer die daar woonde in het huis met het balcon ervoor, was hij altijd de eerste. Als het knikker-tijd was, als het drijftol-tijd was: hij had steeds de eerste knikkers en de eerste drijftol. In die straat vertegenwoordigde hij het kapitaal, ook omdat zijn huispakje door anderen werd gewaardeerd op hún zondagse plunjes.
Kenneth, pas 11 jaren oud, was zich al bewust van zijn meerwaardigheid in deze straat. Hij liep met zijn rijkdommen rond en zag zichzelf weerspiegeld in de verlangende blikken van zijn speelmakkers. Hij benadrukte het vaak genoeg en daarom bleven de botsingen ook niet uit.
Die woensdagmiddag was het weer zover.
André, het elfjarige jongetje van de straatwerker had al met gretige ogen staan kijken, daarna een séti gevraagd en toen het hem geweigerd was, had hij op de staart van de vlieger getrapt. Dit betekende oorlog. En op de woorden van Kenneth: ‘wat doe jij met je vieze voeten op mijn staart,’ was er een vechtpartij gevolgd die beiden zich nog enkele dagen konden heugen.
Vooral André had heel dit voorval dagenlang in zich rondgedragen, omdat hij na het gebeurde, zich ook herinnerde hetgeen zijn moeder hem zo vaak voorhield.
Daarom, dat hij op school voor de schoolmeester, die niemand anders was dan Kenneth's vader, een opstel maakte dat als titel droeg: ‘Wees tevreden’.
Na een lange inleiding schreef hij:
- Toen ik hem met zijn sterpunt zag, werd ik ontevreden. Ik kan geen printa snijden, want mijn moeder heeft geen houwer en mijn vader werkt alleen met schoppen en een pik-aks. Kenneth lachte mij uit maar groette mij niet. Ik wilde eerst niet ontevreden zijn, want mijn moeder zegt altijd: ‘Wees tevreden met je lot, anders krijg je niets van God.’ - Daarom lachte ik maar weer met Kenneth en vroeg hem 'n