Spanhoek

Woeker

MET DE NAAM ‘SEIZOENPRODUCTEN’ ZOU MEN kunnen betitelen die mooie kleinkunstvoorwerpen, zoals de Kerstster, de Vlieger en de Windmolentjes.

Een typische Surinaamse kunstuiting is vooral de kerstster, die rond het Kerstfeest 'n sieraad in onze huizen is en het bewijs levert van vruchtbare vrijetijdsbesteding en kunstzinnige handenarbeid.

De vliegers, van ‘inlegster’, tot ‘kankawa’ toe, trekken vooral in de drogetijd de aandacht en windmolentjes, opgeprikt aan een papajatoetoe waaien met alle winden mee, doch het meest in de maand juni, juli en augustus.

Deze molentjes, die vooral de blikvangers van de kinderen zijn, hebben dezer dagen bij ons thuis een rol gespeeld, omdat onze drie kleinen van nabij 4, 5 en 7 jaar, voor het eerst van hun leven talentvol hebben gewoekerd met hun talenten.

Zij vonden samen in het zand een cent, juist enkele ogenblikken vóórdat zo'n jongetje met een tros windmolentjes in onze straat kwam venten. De wet van vraag en aanbod deed zich gelden. Met nóg een cent, die zij van ons kregen, kochten zij twee molentjes en kregen er een bij als baksies.

‘Wij hebben 3 windmolentjes voor 2 centen’, kwamen zij triomfantelijk vertellen en waren verder de gehele dag zoet.

[p. 95]

Ook de volgende middag na schooltijd. Op het einde van die middag, hadden wij echter onze eerste verrassing,

Aan tafel, bij het avondeten deponeerde de kleinste 6 centen op tafel met een gebaar van de noeste arbeider, die het gehele weekloon in het loonzakje, voor moeder de vrouw ter besteding op tafel legt. Naar de herkomst gevraagd, bleek, dat de oude 3 windmolentjes aan buurvriendjes waren verkocht, tegen een woeker prijs van 2 centen per stuk.

Wij vonden het een beetje overdreven duur maar besteedden er verder geen aandacht aan, omdat de oudste het verdere plan ontvouwde, dat zij de volgende dag 3 grote molens van 2 cent per stuk zouden kopen.

Zo gezegd, zo gedaan.

Heel die middag en nog de dag daarna, kon men ze zien draven over het erf. De wind was er naar en de papieren molentjes deden het goed.

Aan tafel echter kwam weer de ontknoping, toen de kleine kashouder niet minder dan 12 centen op tafel legde, waarbij de oudste als uitleg gaf, dat zij de drie grote molentjes nu voor 4 centen per stuk aan andere buurjongetjes hadden verkocht.

Wij wilden er nu eindelijk iets van zeggen, o.a. dat het verder uit moest zijn op deze slinkse wijze te woekeren met windmolentjes, maar de oudste sneed ons de pas af, door de vraag, of wij nu de rest maar wilden bijpassen, zodat zij de volgende dag 3 popsicles van 7 ½ cent per stuk zouden kunnen kopen......

Wij hebben het evangelie van de afgelopen zondag goed beluisterd, omdat wij te Moengo waren, waar in een lieflijk kerkje, het Godswoord door alles heen penetreert. Wij hebben nagedacht over die rentmeester die met zijn talenten woekerde, en hebben ter vergelijking, de handelsgeest van onze nog nauwelijks tot de jaren des onderscheids gekomen kleuters, er naast gelegd. Maar, wij vonden het woekeren met molentjes toch maar raadzamer dan het andere.