Spanhoek
(ca. 1959)–Coen Ooft–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 43]
| |
Daarom verheugde hij er zich al weken van te voren op, dat zijn vader een nieuw rijwiel zou aanschaffen. Hij was er echt blij om. Niet zozeer voor zijn pappie, als wel voor zichzelf, daar hij dan het volledig bezit en de alléén heerschappij zou verkrijgen over vaders oude fiets, die ganja, die het toch nog uitstekend deed. Hij kreeg zijn fiets, bedankte uitbundig en zei direct daarop: ‘Dit weekeind rij ik ermee naar Republiek’. Zijn vader en moeder, aangezet door zijn beide zusjes, lachten er hartelijk om. In die tijd, niet zonder reden, want de 50 km lange stoffige weg van Paramaribo naar Republiek was uiterst moeilijk begaanbaar, en zonder gemotoriseerd vervoer, even moeilijk af te leggen als de weg van kantoorassistent tot kantoorhoofd, zonder kruiwagen. Hij liet zich echter door dit lachen niet weerhouden, doch bracht alles in gereedheid en toen de zaterdagochtend aangebroken was, had hij als een globetrotter alles in een knapzak gedaan en stond op het punt het huis te verlaten, toen zijn oude grootmoeder hem binnen riep voor een persoonlijk woordje. Zij kende namelijk als geen ander de weg van Vier Kinderen naar Paramaribo. Op Vier Kinderen heeft haar wieg gestaan en er was geen ontkomen aan, dat haar graf ergens in Paramaribo gedolven zou worden. Uit haar onuitputtelijke bron van levenswijsheid haalde ze daarom een emmertje naar boven, gevuld met een weinig goede raad. Ze zei tegen hem: - Johan, stap hier op je fiets. Vergeet dat je naar Republiek toe rijdt. Als je bij Sarong, bent, zoek dadelijk naar het eerste kilometerpaaltje in de buurt. Het moet wel km. 4 zijn, Vanaf dat ogenblik kijk je uit naar het eerstvolgend bordje dus km. 5. Zet daarna elke voorstelling van een groot aantal kilometers uit je hoofd. Ban uit je denken iedere voorstelling van het mulle zand, de karresporen en kuilen, een slingerend voorwiel of de brandende zon, en streef slechts naar dit ene: dat je telkens maar één enkele kilometer af moet leggen. Na deze kilometer volgt de andere, maar steeds een enkele, nooit meer dan één.
Deze raad heeft hij zijn levenlang niet meer vergeten. Het opvolgen daarvan verrichtte op de weg Paramaribo- | |
[pagina 44]
| |
Republiek wonderen. Zoals hij lichamelijk gesterkt werd door het water uit een literfles, de drie puntbroodjes en die twee eieren die onderweg verorberd werden, zo sterkte hem deze raad in zijn geestdrift, zijn willen en zijn doorzettingsvermogen. Hij bereikte ondanks alle weerstanden zijn einddoel nog voor hij daar erg in had. Zelfs het stukje van Onverwacht naar Bersaba, langs het scherpzand van de baan, viel hem niet moeilijk. Hij was bij zijn terugkomst langs dezelfde weg, afgelegd op dezelfde wijze als bij zijn heengaan, dan ook zo vol lof voor grootmoeders goede raad, dat hij haar als de eerste om de hals vloog en haar prees voor zoveel wijsheid. De oude vrouw, die zoals altijd in haar boboistoeroe op en neer schommelde, bracht echter haar stoel tot stilstand, keek hem een poosje aan en zei toen met heel veel nadruk op elk woord: - Johan, mi boi, ik ben blij dat je deze raad hebt opgevolgd. Je hebt het succes ervan gesmaakt. Maar deze raad was slechts voor de helft gegeven Hier heb je de andere helft. Pas dit systeem alleen maar toe ten goede. Want zul je het ooit in je leven aanwenden ten kwade, dan kun je resultaten bereiken die voor je zelf en voor anderen, met een enkel woord, rampzalig zullen zijn...... |
|