Spanhoek

Preek

ALS WIJ VOOR SLECHTS EEN UURTJE PASTOOR van de Sint Rosa parochie mochten zijn. Of voor slechts twee minuten, nl. op die zondagavond, toen gepreekt werd over de indecente kleding der avondmisbezoekende jongedames.

Indien wij toen, om precies twaalf minuten over zeven predikant zouden zijn, hadden wij terstond met de vinger een vijftigtal van die lieverds aangewezen en dwars door heel de kerk hen toegeroepen:

‘U daar, Ie kap'ie tros’, en gij daar, ‘Ie kap'ie manja!’.

Dan kon voor wat ons betreft, de preek gewoon doorgaan. Die 100 procent goede preek van de pater, die de Rosakerk met een bioscoop vergeleek, waar de duivel de mannen heenlokt, omdat de attractie en verleiding in de Rosakerk op zondagavonden gelijke tred houdt met die der bioscopen.

Ding kap ding tros...... Ding kap ding manja......

Slechts deze modewoorden ontbraken aan de preek die wij beluisterden. Het is de jongste modeuitdrukking in Paramaribo. Zo'n uitdrukking namelijk die slechts tijdelijk is, maar daarom juist zo ragfijn een bepaalde situatie weergeeft. Een preek, waar geen speld tussen te krijgen is. En, indien U ons vraagt wat het allemaal inhoudt, zouden wij U weer willen verwijzen naar de beschrijving van de pater op die zondagavond. Alles wat hij omschreven heeft als blootshoofds, strapless, mouwloos, off-the-shoulder, diepingesneden, transparant, gedecolleteerd, doorzichtig en geverfd, is in deze uitdrukking verwerkt. Verwerkt, tot in de kleinste nuances.

Ie kap'ie tros...... Gelukkig, dat wij op het zangkoor zaten en de preek ons dus niet rechtstreeks raakte. Niet

[p. 31]

réchtstreeks...... dus de preek raakte ons toch! Ja, eigenlijk wel. Vooral, wanneer U weet, dat voor de zangers als lijfspreuk geldt. ‘Zingen is dubbel bidden’, en dat zij daarom, wanneer er niet gezongen wordt, vaak ook niet bidden, doch met hun mensenoog - onwillekeurig - botsen op die talrijke nachtponnetjes, die met ampertjes twee lintjes op de schouders zijn vastgemaakt. Of, weer onwillekeurig, inbeslaggenomen worden door die vleeskleurige nylon blouses, die je eerst niet bemerkt, doch pas later, wanneer je je afvraagt of die dame dan toch zoveel durf had met een badpak in een kerk te komen...... en je dan pas opvalt, dat er nog een zoompje ergens in de hals en op de armen prijkt. Die blouse, moet je er dan maar bij dénken. Concreet, en tóch suggestief-abstract.

Ie kap'ie manja......

Wij zouden vandaag de pastoors van alle katholieke kerken in de stad nog het voorstel willen doen, bij de ingang van hun kerk een bordje op te hangen voor de ‘beminde’ gelovigen, met opschrift:

‘NO KAP'IE TROS, HIER IS GODSHUIS, NO KAP'IE MANJA!!’