weekloon van de afgelopen werkdagen. Hij zou graag zien, dat dit bedrag verdubbeld werd vanavond. Zo zou hij dan de kosten kunnen betalen die hij voor veertien dagen terug gemaakt had toen zijn dochtertje Alice, haar Eerste H. Communie ging doen.
Hij vroeg zich daarom af, of deze gedachte misschien een zegen voor hem zou kunnen zijn om vanavond te winnen......
Ruw werd hij echter uit zijn overpeinzingen gehaald, daar de deur met een smak openvloog en een vrouwenstem als een wervelwind striemde in het lokaaltje. De woorden die daarna uit het tieren en schelden duidelijk werden, waren bestemd voor de vriend die zonet gewonnen had.
Bekende woorden, dacht de vader van Alice. Hij had ze thuis ook al eens gehoord...... ‘het geld verdubbelen en kinderen die thuis van honger kreperen......’
De vriend reageerde prompt en vloog zijn vrouw, schijnbaar boos, achterna, maar had nog de tijd aan de nieuwe bezoeker te vragen zijn plaats in te nemen. De vriend keerde echter niet terug. Ook niet omdat hij zo juist gewonnen had. En daar zat Alice's vader nu op een kantje van de lange bank, omdat hij toch nog weifelde.
De kaarten werden hem echter toegedeeld. Hij zocht naar een kwartje in z'n zak, voor het geval hij betalen moest.
Zijn kaarten lagen goed en hij speelde mee. In stilte deed hij mee, met zijn dochter achter in zijn denken.
De eerste worp was goed...... de tweede ging nog wel...... de derde...... verloren. ‘Sorry’, zei hij en haalde het geldstuk uit zijn zak, wierp het achteloos naar de winnaar en schoof verder op de bank, omdat hij na dit ene spelletje, gegrepen door een onbekende hartstocht, vanaf dit ogenblik besloten had fors te spelen.
Zover kwam het echter niet. Want in een uitbarsting van verwensingen vloog de winnaar op hem af, terwijl hij hem nog dief, bedrieger en waterkasteel noemde. En dit alles, omdat hij inplaats van een goed kwartje een medalje van Maria op tafel had gegooid. Een eenvoudig geschenkje dat zijn dochter twee weken geleden als Eerste Communie-
Auteursrechtelijk beschermd