Den vaderland getrouwe. Uit het dagboek van een journalist

Den Haag - 8 juni 1973

Nadat Den Uyl's nieuwe premiersstoel wat warm was geworden, en vóor de vakanties aanvingen, leek het mij een geschikt moment bij een frisse politieke wind, zo werd gezegd, andermaal de regering en de vaste Kamercommissie van Buitenlandse Zaken te verzoeken een onderzoek naar het Nieuw-Guinea-beleid te doen instellen, en in het bijzonder navo-secretaris-generaal Joseph Luns ten lange leste onder de loep te nemen. Op een persconferentie in Nieuwspoort zette ik mijn beweegredenen uiteen en deed een aantal documenten ter ondersteuning van mijn verzoek onder collega's circuleren.

‘Nu vast staat, dat ex-minister Joseph Luns, secretaris-generaal van de navo onder valse voorwendselen, middels insubordinatie jegens het kabinet, langs de weg van leugens jegens president Sukarno en president Kennedy, de Nederlandse regering, het parlement en het gehele Nederlandse volk heeft bedonderd, en misleid, ben ik van mening dat het landsbelang gebiedend eist dat onverwijld een parlementaire enquêtecommissie zal worden ingesteld naar de gedragingen van de voormalige minister van Buitenlandse Zaken, dit mede gezien de uitermate belangrijke post welke de heer Luns momenteel in het belang van de gehele westerse wereld bekleedt,’ aldus mijn verklaring in Nieuwspoort.

[p. 582]

Den Uyl, van wie ik pertinent weet, dat hij de mening is toegedaan, als zovele Haagse confrères van verschillende politieke gezindten, dat Luns alles bij elkaar heeft gelogen, en die toen hij nog oppositieleider was mij hartelijk aanmoedigde via de pers te frapper frapper toujours, was nu maar zéer ten dele thuis. Vanuit het Catshuis liet hij het volgende weten:

‘Het is best mogelijk, dat Luns eenzijdige voorlichting heeft gegeven. Maar er zijn van de gesprekken die in die jaren zijn gevoerd geen notulen bewaard gebleven. Hoe zal men ooit kunnen vaststellen dat een onjuiste voorstelling van zaken is gegeven?’ Op de vraag of er een parlementaire enquête moest komen antwoordde hij aan de parlementaire redacteur van het Algemeen Dagblad: ‘Dat is een kwestie van de Kamer. Maar ik wens ze nu al graag alle sterkte.’ Dat is dan Den Uyl, de nieuwste hoop der natie!