Den vaderland getrouwe. Uit het dagboek van een journalist

Amsterdam - 20 januari 1972 (2)

De doorsneeburger beseft nauwelijks welke schade dit soort bvd-informatie niet alleen mij, maar het land en de buitenlandse betrekkingen van Nederland, in dit geval met Oost-Europa, in feite berokkent. Er worden hier, geheel buiten de werkelijkheid om in een massacirculatieblad als De Telegraaf en het Nieuw van de Dag de meest flagrante onwaarheden, blijkbaar mede door de bvd geïnspireerd, als koude-oorlog-gif bij een deel van het grote publiek ingespoten.

Ik kon mij bijzonder goed indenken, dat prins Bernhard en prinses Irene indertijd het Westduitse blad Neue Welt in Hamburg aanklaagden, omdat een bericht werd gepubliceerd, dat prinses Irene voor haar huwelijk met prins Carel Hugo zwanger zou zijn geweest. Het blad werd veroordeeld tot betaling van een bedrag van 50 000 gulden, te storten op de rekening van het Rode Kruis in Genève ten bate van slachtoffers van de oorlog in Biafra. Merkwaardig genoeg gaven de advocaten van Neue Welt absoluut niet toe, dat haar publikaties over prinses Irene onwaar zouden zijn geweest, integendeel. De rechtbank had echter de vraag of de beweringen over Irene onwaar waren terzijde gelegd. Hoofdzaak was, dat onmiskenbaar de persoonlijke sfeer van de koninklijke familie was aangetast. Neue Welt werd gedwongen de volgende verklaring te publiceren:

‘Wij delen onze lezers mee dat onze publikaties over een zwangerschap van prinses Irene voor haar zelf en voor haar vader aanleiding zijn

[p. 525]

geweest tot gerechtelijke stappen wegens schending van de persoonlijke sfeer en krenking van de goede naam van de koninklijke familie. Wij hebben de verplichting op ons genomen de gewraakte beweringen niet verder te publiceren.’

Daarna moest de beslissing over de smartegelden worden vermeld.

Het Algemeen Dagblad van 18 januari 1969 wijdde inmiddels een ganse pagina aan deze kwestie, evenals de rest van de binnen- en buitenlandse pers, zodat de vraag gesteld zou kunnen worden, wie bij dergelijke situaties als winnaar naar voren treedt. Waarschijnlijk waren het ditmaal de door burgeroorlog getroffen kindertjes in Biafra.

Zonder de invloed van bladen als Neue Welt of De Telegraaf te willen overtrekken, vooral bij het merendeel van weldenkende lezers, meende ik, ondanks dat ik geen prins van koninklijken bloede was, dat ik snel moest reageren. Tenslotte werd ik bij een half miljoen landgenoten als zwangere marxist geïntroduceerd!