Den vaderland getrouwe. Uit het dagboek van een journalist

[p. 197]

Amsterdam - 9 juni 1962 (1)

De tweede bekende Nederlander, die brandwonden aan het inmiddels berucht geworden door Luns geïnspireerde artikel van Lunshof, zou oplopen was prins Bernhard.

Twee dagen ná dr. Van Roijen, bij wie hij in Washington had gelogeerd, landde de prins op Schiphol. Hij werd door koningin Juliana afgehaald, maar stond eerst de wachtende journalisten te woord.

De prins vertelde dat hij na met president Kennedy over het verdwijnen van walrussen uit de wereldzeeën te hebben gesproken, ook de kwestie Nieuw-Guinea had aangeroerd. ‘Ik heb gezegd blij te zijn dat de regering en het parlement bereid zijn om op basis van het plan-Bunker een gesprek met Indonesië te beginnen. Ik voegde eraan toe te hopen, dat Sukarno zijn belofte om het plan eveneens als uitgangspunt van gesprek te beschouwen, zou nakomen.’

Hij had verder Robert F. Kennedy op een diner gesproken. Omdat hij de reis naar Amerika als gast van de chef-staf van de luchtmacht, generaal Curtis Le May^1. had gemaakt was zkh in de gelegenheid geweest enkele nieuwe snelle gevechtsvliegtuigen te besturen. Samen met prins Philip van Engeland had hij een World Wild Life Fund-conferentie bijgewoond, waarvan hij zelf de voorzitter was geweest.

Tot zover was wat de prins zei van een onberispelijke inhoud voor een echtgenoot van een staatshoofd. Alhoewel het interessant bleef om te beluisteren dat politieke vraagstukken, als de Nieuw-Guinea-kwestie, door de prins met de president van de Verenigde Staten werden behandeld. Temeer een rustig idee voor Paul Rijkens en zijn groep, omdat zij wisten dat de prins identiek dezelfde gedachten over de Indonesische kwestie koesterde als zij zelve. Wie kon de prins op de vingers tikken, wanneer hij aan de top in Washington in het Nieuw-Guinea-potje roerde?

1. De gastheer van de prins, generaal Curtis Le May, die zich in de Verenigde Staten onder meer onderscheidde als sympathisant van de rechtse gouverneur van Alabama, George Wallace, verkreeg grote bekendheid met zijn uitspraak, ‘Vietnam van de aardbodem bombarderen’. Ook Robert F. Kennedy schreef, dat deze generaal bij de rakettencrisis tussen de Sowjet-Unie en de Verenigde Staten over Cuba in 1962 een dringend beroep op president Kennedy deed om een militaire invasie op Cuba in te zetten. (Zie Robert F. Kennedy, Thirteen Days. W.W. Norton, New York 1969. Pagina 36.)