Den vaderland getrouwe. Uit het dagboek van een journalist

Washington D.C. - 27 april 1961

Van Konijnenburg had zich onmiddellijk voor de terugreis naar Nederland laten boeken als ‘meneer Frijthof’ want hij wilde de pers ontlopen. Bernard Person in New York probeerde hem steeds te pakken te krijgen op verzoek van Hofland en het Algemeen Handelsblad. Ik overtuigde de heren Van Konijnenburg en Scholtens echter dat het beter was in Washington te blijven, en eerst met dr. Zain de te volgen strategie zo nauwkeurig mogelijk te bepalen. Hier gingen zij mee akkoord.

‘Waar het nu om gaat, heren,’ aldus Zain, ‘is dat u Bung Karno moet kunnen tonen, politieke invloed in Den Haag te bezitten. Maramis¹ zit het mij ook al moeilijk te maken en zegt tegen de president: “Vertrouwt u toch niet op de groep-Rijkens.” Er is dus haast geboden.

[p. 143]

U hebt nu zelf gezien, dat ik door Bung Karno als de verbindingsman ben aangewezen. Nu moet u wat bewijzen, anders gelooft men mij ook niet meer in Djakarta. Ik zet mij thans persoonlijk in voor deze zaak. U moet nu in Den Haag duidelijk maken, dat Nederland wordt gevraagd snel een groot spel te spelen. Wanneer u het nu speelt, dobbelt u goed. Er is momenteel geen rancunegevoel, de stemming is weer gunstig geworden voor een oplossing. U moet nu komen met iets tastbaars.’

Scholtens vroeg Zain of hij van mening was dat het gesprek met Sukarno goed was verlopen. ‘Het was oké. Maar nu moet u slagen in Den Haag. In zijn goedheid liep Bung Karno alweer op zijn akkoord tot informele onderhandelingen vooruit, en sprak van “dan zal ik de normale betrekkingen met Nederland direct herstellen”. U hebt het zelf gehoord. U hebt Bapak's eerlijkheid in deze zaak weer kunnen constateren. Hij ging onmiddellijk zonder bargaining op uw voorstellen om tot informele contacten te komen in. Voor mij is deze ontwikkeling precies even verheugend als voor u. Het is bovendien belangrijk.’

Bij vertrek naar Nederland zei de heer Scholtens tegen mij: ‘Wij weten hoe u het vaderland deze dagen hebt gediend en eens zult u er voor worden beloond. Ik zeg het u maar éen keer, wij zullen u niet vergeten, na alles wat u hebt gedaan.’