Den vaderland getrouwe. Uit het dagboek van een journalist
(1973)–Willem Oltmans–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 108]
| |
delingen kregen amnestie van Bung Karno op voorwaarde, dat zij opnieuw de eed van trouw aan de Republiek zouden afleggen. De meesten waren hiertoe bereid, terwijl anderen, als SumitroGa naar eindnoot1. naar het buitenland uitweken, en sommigen, als Natsir, onderdoken. Zelfs de cia-agent Allan Pope zou op den duur gratie krijgen en evenals de Nederlandse gevangene Schmidt, geruisloos op een vliegtuig worden gezet. Sukarno sprak hier zelfs over in zijn autobiografie: ‘De vrouw van Allan Pope, een voormalige stewardess van de Pan American Airways, vroeg een audiëntie aan en ik heb haar ontvangen. Zij huilde hevig en vroeg mij om haar man gratie te verlenen. In vrouwenaangelegenheden ben ik zwak. Ik kan zelfs niet tegen tranen van een mij onbekende vrouw. Daarna kwamen Pope's moeder en zuster mij bezoeken en toen die twee ook nog eens begonnen te grienen werd het mij te veel.’Ga naar eindnoot2. Howard P. Jones blijkt van mening, dat Robert F. Kennedy de cia-agent heeft vrij gekregen, omdat hij president Sukarno ‘tijdens een stormachtig gesprek’Ga naar eindnoot3. met de Indonesische president in februari 1962 zou hebben verweten dat hij de belofte Pope vrij te laten niet zou hebben nagekomen. Volgens Jones zou president Kennedy om die vrijlating hebben gevraagd tijdens Sukarno's bezoek 24 en 25 mei 1961 aan Washington. Pope had met zijn B-49 bommenwerper talrijke projectielen boven Ambon afgeworpen en tientallen burgers gedood. Maar in de Amerikaanse hoofdstad beschouwde men het als vanzelfsprekend, dat Sukarno met de hand over het hart zou strijken. Ik vrees, dat wanneer ooit een Noordvietnamees toestel boven de Verenigde Staten zou hebben kunnen komen om bijvoorbeeld bommen boven Washington af te werpen, een neergeschoten piloot uit Hanoi ter plaatse zou zijn gelyncht. Trouwens, dat Pope vrij kwam was een beslissing, die niets met Robert F. Kennedy, Howard Jones of smeekbeden van president Kennedy zelf te maken had. Het besluit was Bung Karno zelf ten voeten uit. Indertijd voerde een 28-jarige Indonesische piloot, luitenant Daniel Maukar, enkele duikvluchten met een mig-straaljager van de auri, de Indonesische luchtmacht, op het presidentiële paleis in Djakarta uit. De man wilde protesteren tegen het centrale bewind op Java uit naam van de buitengewesten. Zelf kwam hij uit Sulawesi. De krijgsraad veroordeelde hem tot de doodstraf. Bung Karno moest het besluit bekrachtigen. Dat kon hij eenvoudig niet. In Wenen vroeg ik Sukarno: ‘Wat gaat u met Maukar doen?’ De president antwoordde: ‘Je bedoelt tegen de muur?’ Ik knikte. ‘Tidah,’Ga naar eindnoot4. zei Sukarno beslist. Hij voegde eraan toe: ‘Zijn vrouw verwacht een kind.’ Ook Maukar werd later in vrijheid gesteld. |
|