Christine Roessingh-Reijnders
Hans en Christine Roessingh
Tien jaar geleden werd ik door Christine opgebeld, die één van mijn Memoires te pakken had gekregen. Eind jaren dertig, toen ik op het Baarns Lyceum zat, was ik smoor verliefd op haar. Soms fietste zij naar De Horst en dan gingen we de tuin in, waar mijn jongere broer Theo ons eens vrijend op een heuveltje met een fotocamera betrapte. Zij trouwde met diplomaat Hans Roessingh. Sedert de wederkennismaking hebben we de banden weer aangehaald. Zij schreef me op 2 oktober 2002 als volgt.
Lieve Wim,
Mijn herinnering aan onze eerste grote tienerliefde dateert van 1938. We fietsten hand in hand, vaak richting Bosch en Duin, waar ik in jullie huis je moeder ontmoette, slank en knap. De foto, die toen eens door je broer Theo is gemaakt is uniek. Zoals het gaat in ons verdere leven beleefden we meer verliefdheden en later kwam het echte!
Onze wegen liepen uit elkaar. Jij ging een reuze interessant leven tegemoet, ik werd verpleegkundige en in die hoedanigheid ontmoette ik Hans uit het hoge noorden. We streken in Den Haag neer. Jou was ik uit het oog verloren tot er een uitstekend verhaal over jouw dagboeken verscheen geschreven voor nrc Handelsblad door professor Herman von der Dunk. Ik dacht nu of nooit en schreef je via de nrc in begin 1993. Enig dat je spontaan reageerde. Al gauw kwam je naar Den Haag om te kijken hoe het met Christine geworden was. Sindsdien zijn we goede vrienden gebleven. Dierbare Willem, het ga je goed in je verdere leven!
Omhelsd, Stineke.
Auteursrechtelijk beschermd