De staat van bedrog

[p. 117]

19 februari 1997

Ellen Pasman heeft op het partijcongres van de PvdA met Jacques Wallage en andere politici gesproken. Oud-premier Lubbers had Wallage eveneens gebeld. Deze PvdA-politicus had Lubbers gezegd dat mijn zaak al eens was besproken door de Commissie voor Inlichtingendiensten en Veiligheidsdiensten en het dossier als gesloten werd beschouwd. Er zou dus sprake moeten zijn van nieuwe informatie. Lubbers had Wallage verzekerd dat mijn advocaten daar nu over beschikten. Ook blijkt oud-premier Lubbers aan Hans van Mierlo te hebben geschreven dat het aanbeveling verdiende om mijn bijstandsuitkering om te zetten in een reguliere aow-toelage. De oud-premier had er bij de minister van Buitenlandse Zaken op gewezen dat een dergelijke omzetting per saldo de Staat geen cent extra zou kosten. Ik dacht: Zo gaat dit dus bij de Haagse kruideniers onder elkaar.

Lubbers waarschuwde Ellen ook dat ruchtbaarheid aan de omzetting schadelijk zou zijn. Ten eerste zou dit opnieuw wijzen op erkenning van schuld door Buitenlandse Zaken. En ten tweede, het zou erop kunnen wijzen dat de Staat niet bereid is meer compensatie toe te kennen dan dit omzetten naar de aow. Toch schreef Lubbers aan Van Mierlo dit onderdeel los te zien van de schaderegeling en die aan de juristen over te laten. De vraag is of Van Mierlo bij de huidige stand van zaken op zijn ministerie de brief van Lubbers wel te zien krijgt. En als hij deze leest zit daar de heer Van den Berg, secretaris-generaal, om erbij te zeggen: ‘Niet doen.’ Van Mierlo is helaas een man die zich niet gauw onnodige sores op de hals zal halen, dus waarom zou hij zich ermee bemoeien? Het geld dat via deze zaak over de balk wordt gegooid behoort weliswaar aan de burgers van Nederland, maar dit kan Van Mierlo niet veel schelen.

De Staat blijft, in de persoon van Den Hertog, mijn zaak tot in de kleinste details vertragen. Dat blijkt weer uit de brief die hierover werd geschreven aan de arrondissementsrechtbank.¹²⁵

Theo van Gogh heeft oud-rvd-directeuren Gijs van der Wiel en Hans van der Voet benaderd om iets te zeggen over hun ervaringen met mij. Beiden hebben geweigerd.

125 Zie bijlage 62.