De staat van bedrog

10 maart 1996

Geachte heer Van Mierlo,
Drie jaar geleden, voor u minister werd, reisden we - u naar Arnhem, ik naar Nijmegen - in dezelfde trein. Ik zei te hopen dat u naar BuZa zou gaan in een nieuw kabinet, omdat er dan eindelijk een einde zou kunnen worden gemaakt aan de veertig jaar durende oorlog tussen Buitenlandse Zaken en mij.
Vijf jaar geleden, toen Docters van Leeuwen mij nog niet uit Zuid-Afrika had laten smijten, vroeg ik uw voorganger Hans van den Broek om een regeling. En zie wat een absolute idioot mij namens u antwoordde.⁵⁹ Deze mijnheer Hofstee, waarnemend secretaris-generaal, wist immers dat ik in het bezit was van tientallen geheime telegrammen die het tegendeel bewezen; dat de Staat onrechtmatig en misdadig had gehandeld. Op 13 juni jl. maakte Hans van der Voet me duidelijk dat de zogenaamde landsadvocaat, die om mij tegen te

59 Zie bijlage 24.

[p. 51]

houden alles wat hij kent aan onfatsoen uit zijn trukendoos tovert, feitelijk en rechtstreeks onder uw instructies handelt. U bent de enige die deze waanzin onmiddellijk zou kunnen stoppen. Op 13 maart a.s. gaan we het vijfde jaar in van de procedure. Om met minister Alatas van Indonesië (overigens tegen u zelf uitgesproken) te spreken: ‘Is veertig jaar treiteren van Oltmans nu niet genoeg geweest?’
Met een groet, Willem Oltmans.

Wie mocht denken dat Haagse politici moeite willen doen wanneer het gaat om zo'n controversiële zaak als de mijne langzamerhand is geworden, vergist zich. Ik zond vandaag de fractievoorzitters van zes politieke partijen een kort bericht om aandacht te vragen voor mijn strijd. (Niemand zou zich verwaardigen te antwoorden.)

Tot mijn toch weer onuitsprekelijke verwondering zendt de historicus Herman von der Dunk mij het eerste gedeelte van een persoonlijke brief van oud-ambassadeur dr. H.N. Boon (met wie ik in Rome indertijd botste omdat ik er, tegen de instructies vanuit Den Haag, president Sukarno ontmoette en met hem door Italië op reis ging).

Dr., H.N. BOON PARKFLAT MARLOT 1G. OFFENBERGLAAN;
2594 BM 'S GRAVENHAGE
TEL 832019 GIRO 141785. BMH 257104070
Dinsdag 19 April 1988
Waarde von der Dunk,
In de eerste plaats heel hartelyk dank voor je diesrede, die ik eenmaal heb gelezen, maar nog een keer verde wil doornemen, wegens de originele gedachten, die je erin hebt verwoord. Ik behoud grote waardering en bewondering voor je bezigheden, ook al kan ik het met sommige opvattingen moeilyk eens zyn. Zo ook inzake Oltmans: afzonderlyk stuur ik je zyn boekje toe: ‘zaken doen’. Als ik persoonlyk geweest was by het overhandigen van de staekpenningen, zou hy nu in de gevangenis zitten, in plaats van eindeloze memoires te schryven, die naar ik hoor nog vele delen zullen omvatten, zodat je in de zelf toebedachte rol van ‘ALLES ETER’ nog veel voor de boeg hebt.

[p. 52]

Nog zeer onlangs vroeg ik psychiater dr. A. van Dantzig tijdens een etentje in het Hilton of er ooit een psychiatrisch breinprofiel van ‘de Nederlander’ was geschreven. Er bestaan immers boeken over The Russian Mind,⁶⁰ The German Mind,⁶¹ of The Japanese Mind,⁶² waarom dus niet over The Dutch Mind? Professor van Dantzig wist het niet. Deze brief van oud-ambassadeur Boon bewijst weer wat de heer Lubbers bedoelde met de veertig jaar durende campagne van Buitenlandse Zaken tegen één man (die bovendien herhaaldelijk gelijk kreeg). 22 jaar nadat ik Bung Karno in Italië voor het eerst ontmoette - en natuurlijk een reportage over hem wilde maken als vrije journalist, en niet in dienst zijnde van Luns en de zijnen - geeft Boon uiting aan gevoelens als de wens mij in de gevangenis te zien vanwege ‘steekpenningen’. Welke steekpenningen in godsnaam? Ik heb over iedere dag in mijn leven na mijn vijftiende jaar verantwoording afgelegd in bijna tweeduizend dagboekklappers, die zich in de Koninklijke Bibliotheek bevinden. Van steekpenningen in welke vorm dan ook is in mijn leven nooit of te nimmer sprake geweest, want zo zit ik niet in elkaar. Professor Von der Dunk weet dit toevallig vanuit mijn familieverband maar al te goed en helpt mij dus aan deze passage in mijn strijd tegen de Staat.

60 Door Ronald Hingley. Charles Scribners & Sons, New York (1977).

61 Door George Santayana. Thomas Crowell Company, New York (1968).

62 Door Charles Moore. East West Centre, University of Hawai (1967).