De staat van bedrog

5 juli 1995

Wetende dat Wim Kok in zijn wiek geschoten was en dat Broertjes spoedig met hem zou gaan praten, schreef ik de premier te hebben vernomen dat hij van mening was dat ik enkele ongepaste brieven had geschreven, waarvoor ik hem mijn excuses aanbood.

[p. 19]

Ik ben veertig jaar getreiterd door de overheid - waar u volkomen buiten staat - en sta er alleen voor, heb alles wat ik ooit bezat verloren (tot mijn vleugel toe, die de heer Lubbers wilde vervangen via een afkoopbedrag van een ton) - en dit is allemaal volkomen onrechtmatig gebeurd, in reactie op het simpele feit dat ik gelijk en Luns ongelijk kreeg. Ik procedeer nu al vijf jaar, ben zeventig geworden, en ben aan het eind van mijn Latijn. Eigenlijk ben ik door al dit gemene gedoe soms over mijn toeren. Dit is mijn enige verdediging. Daarbij ben ik open en eerlijk geweest en heb niet achter uw rug om aan de Koningin geschreven dat het fout was om naar Indonesië te gaan en de reis op een debacle zou uitlopen. Daarom was u zo nijdig over mijn brochure die dit stelde en nader omschreef. Toch zijn deskundigen als professor Wim Wertheim het met mijn brochure eens. Psychiater professor A. van Dantzig zei erover: ‘Ik ben blij dat u dat schreef, het diende gezegd te worden.’
Als Docters van Leeuwen me in 1992 niet met achterlating van mijn hele bezit uit Zuid-Afrika had laten zetten (wat gaf hem het recht hiertoe?), had ik nu nog steeds daar gewoond. Dat was de genadeslag onder de neus van de regering Lubbers-Kok. Ik heb mijn verontwaardiging hierover ten onrechte op u botgevierd. Het zal niet meer gebeuren.