Laatste wapenfeiten

[p. 106]

Terreuroorlog wordt verloren

Na lezing van tientallen commentaren in reactie op de arrestatie van Saddam in de internationale pers, wordt een aantal zaken duidelijk. Zeker is dat Saddam Hussein vanuit een ondergronds hol in een hut nabij Ad-Dawr geen leiding gaf aan de muqawama, de Iraakse guerrilla tegen de bezetting van Irak. Wat hem bezielde om te veronderstellen, dat hij niet vroeg of laat zou worden verraden en gevonden, mag Joost weten. Hij schijnt naar Qatar te zijn overgebracht.

Sommige commentatoren gaan terug naar 09-11 en de verschrikkingen die Amerikanen beleefden met het instorten van de wtc gebouwen in nyc. George Bush kondigde meteen algehele oorlog tegen terrorisme aan. Dit is misschien de infantielste streek uit zijn kortstondige leven als staatsman geweest. Hij maakte, wat in de filosofie een conceptual error heet. Terrorisme is een kwaad dat bestreden moet worden, zoals men dit met de misdaad doet. Je voert geen oorlog tegen de misdaad, noch oorlog tegen terrorisme. Misdaad of terrorisme zijn niet met overweldigende militaire macht te verslaan. Misdaad en terrorisme moeten worden bestreden. Daar passen geen oorlogsverklaringen, B-52 bommenwerpers, kruisraketten of vliegdekschepen bij, dus middelen die staten tegen legers en strijdkrachten inzetten van landen waarmee zij in oorlog zijn. Men moet dan ook stellen, zoals een aantal commentatoren doen: ‘Bush wilde de olie inpikken en hij gebruikte slechts de formule van terrorisme te bestrijden om een oorlog in Irak voor het Amerikaanse publiek aannemelijk te maken.’

Je doodt geen terrorist met napalm of met splinterbommen, want je treft ook duizenden onschuldige burgers. Je komt er niet mee weg bij helikopteraanvallen in Afghanistan negen en de volgende dag zes kinderen te doden en dan van de daken te schreeuwen: sorry, maar dit was normale ‘collateral damage’, zoals in alle oorlogen voorkomt. Nog minder kom je er mee weg om, als Paul Bremer heeft gedaan, op een persconferentie openlijk te verklaren: ‘We weten niet hoeveel Iraakse levens in de oorlog verloren zijn gegaan, we houden dat niet bij.’ Deze factoren in het

[p. 107]

Amerikaans-Britse gedrag in Irak hebben het verzet alleen maar onverzettelijker gemaakt. Men wilde het verzet (dat in Washington en Londen terrorisme wordt genoemd) vernietigen, maar bereikte exact het tegenovergestelde. Uit de hele Arabische wereld stroomden suicide bombers naar Irak. Bush en zijn adviseurs zijn kennelijk blind voor het averechtse effect, dat ijzervreter Ariel Sharon tegen Israël aanwakkerde, door superieure Amerikaanse militaire machtsmiddelen aan te wenden bij het jacht maken op Palestijnse vrijheidsstrijders. Duizenden burgers zijn hierbij omgekomen, waardoor het verzet in Palestina alleen maar is toegenomen.

Wanneer Bush (en Blair) tot overmaat van ramp met het smoesje komen, dat zij met de oorlog tegen terrorisme het Nabije Oosten een nieuw gezicht willen geven, bijvoorbeeld door ware democratie in te voeren in Irak, concludeert ook Robert Fisk in The Independent, dat Amerika en Engeland bezig zijn een prijs te betalen voor hun ‘infantiele pogingen om de Arabische wereld te hervormen’. Fisk heeft meer dan gelijk dat het felle verzet, zoals dit momenteel in Irak gericht is op de Amerikaans-Britse bezetting, met Saddam Hussein niets van doen had. Hetzelfde geldt voor Afghanistan.

Terwijl de ogen van de wereld op Irak waren gericht, hergroepeerde de Taliban zich in Afghanistan. Kim Sengupta meldde uit Kabul in The Independent on Sunday (14 december), dat de Amerikanen de controle, die zij dachten min of meer in handen te hebben, weer aan het verliezen zijn. Osama bin Laden en Mullah Omar hebben er zelfs een bondgenoot bij gekregen, Gulbuddin Hekmatyar. Deze strijder is een creatie van de geheime dienst van Pakistan, die werd ingezet tegen de Sovjetbezetting van Afghanistan. Er zijn bovendien ten behoeve van de financiering van het verzet 15.200 acres heroïne poppies uitgezet (vorig jaar nog maar 4.200). De New Yorkse denktank, de Council on Foreign Relations, heeft een uitvoerig rapport over Afghanistan uitgebracht onder de titel: Are we losing the Peace? Sengupta in Kabul laat een overtuigd ‘Ja’ horen. Terwijl Fiona Govan (The Sunday Telegraph, 14 december) meldt, dat een bbc-quiz onder Arabieren aantoonde, dat Osama bin Laden en Saddam Hussein bovenaan staan, gevolgd door Salidin, Arafat en Omar Shariff.

16-12-2003