Laatste wapenfeiten

[p. 101]

Eindelijk de billen bloot (deel III)

A. Nicolai, staatssecretaris voor Europese Zaken, werd in Buitenhof langs de neus weg gevraagd hoeveel leden het Europese parlement telde. Geen notie. Het gemak waarmee hij de vraag ontweek, was het zoveelste bewijs van hoe geroutineerd Haagse hotemetoten raken in het verdoezelen van hun onkunde over waar ze mee bezig zijn. de Volkskrant kwam op de heldere gedachte een eigen testje uit te voeren onder parlementsleden. Een derde van hen was zelfs niet bekend met hoeveel nieuwe landen staan te dringen om hun grenzen naar Lobith te verleggen. Niet minder dan 24 kamerleden wisten niet dat het Europese budget 97,5 miljard Euro omvat. Fundamentele kennis of voldoende ingrediënten van informatie om een opinie te vormen, zijn niet alleen afwezig bij kiezers. Het Haagse management van de BV Nederland zelf bestaat voor het overgrote deel uit geluk- en baantjeszoekers die het via de politiek hogerop zochten, zoals Kamp, van handelsreiziger in Overijssel tot minister van Defensie, of met een kwartje de wereld rond.

Jan Tromp berichtte vanuit New York in de Volkskrant over de Carlyle groep van de familie Bush, beschreven door Dan Briody. Wie van de kamerleden besloot na hiervan kennis te hebben genomen dit boek te bestellen en uit te spellen? Waarschijnlijk niemand. Zeker niet de bende van vier: Balkenende, Zalm, De Hoop Scheffer en Kamp. Er zou een test zijn samen te stellen met 50 vragen over het ware gezicht van het Amerika van Bush en de vier heren zouden als bakstenen zakken, zoals kamerleden door de mand vielen bij de test van de Volkskrant. Summa summarum: dit land wordt gerund aan de hand van grenzeloze onkunde. Indien Shell, Philips of Akzo er managers op na zou houden van de Haagse bureaucratische kwaliteit, waren ook zij al lang in Albert Heijn-toestanden terecht gekomen. Om niet te spreken over onze nationale ‘voorlichters’, de 6.000 (of zo) journalisten. a) ze weten zelf niet van de hoed en de rand, of b) ze krijgen van hun bazen de ruimte niet om te melden wat ze wel degelijk weten. Het zogenaamde college van hoofdredacteuren is een met het ‘gezag’ collaborerend orgaan, waarvan ik in 50 jaar journalistiek

[p. 102]

bedrijven het nodige heb meegemaakt. Een en ander is minutieus opgetekend in de thans verschijnende dagboeken. Daarom is het uniek, dat Henk Krol van de Gay Krant mij, voor het eerst in een halve eeuw dat ik bezig ben in dit vak, faciliteiten heeft geboden om te schrijven wat ik weet en denk. Henk is een absolute witte raaf onder hoofdredacteuren.

Dat Den Haag (in tegenstelling tot Brussel, Parijs, Berlijn en Moskou) nog altijd voor de schoothondjespositie kiest in Washington, is uitsluitend en alleen het gevolg van de hier heersende onkunde, bij overheid en pers. James Baker is een gannef eerste klas. Zijn loopbaan zet hem neer als redder in nood van de belangen van de familie Bush. Misschien zelfs lang voor 09-11 heeft George naar leugens en passende formules gezocht om Irak over te nemen, zoals eens Jan Pieterszoon Coen de Molukken inrekende vanwege de peper en nootmuskaat. Bush vond in Tony Blair een ideale partner in crime. Chirac, Schroeder, Putin en Verhofstadt bedankten voor de eer.

Carlyle, Halliburton en Bechtel, allen dik bezet door Bush cronies, met directe lijnen naar het Pentagon en het industrieel-militaire complex, knokken momenteel om in Irak binnen te halen wat er binnen te halen is, alvorens ook andere gegadigden kans zien Baghdad binnen te dringen. Het gaat bovendien zeer slecht met de militaire bezetting. Er komt een verkiezing aan. Bush heeft super haast. Er vallen teveel us-doden. Hij dreigt de alleenheerschappij en controle over de rijkdommen van het land van Saddam te verliezen. Het exclusieve koekhappen voor Carlyle zal hij mogelijk binnenkort met Fransen, Duitsers en Russen moeten gaan delen. Hij wil snel van de us-dodenlijsten af, om een tweede termijn op het Witte Huis te kunnen zitten. Dat was de enige reden om James Baker naar Baghdad te sturen. Baker moet als advocaat zoveel mogelijk contracten dichttimmeren, zowel in de olie- als de oorlogsindustrie, want de Iraakse Quislings zal worden gevraagd een nieuw leger op te richten met modern, peperduur Amerikaans materieel, te betalen met olieleveranties. Geen enkele krant presenteerde het nieuws over de missie van Baker conform de feiten. Journalisten opereren als ko-

[p. 103]

pieermachines van de us-media en persbureaus, net als hier al te dikwijls bemand door bange, respectloze en onkundige hufters.

9-12-2003