Laatste wapenfeiten

[p. 97]

Eindelijk met billen bloot (deel I)

Je kon de klok erop gelijk zetten, het belangrijkste nieuws sinds George Bush met zijn Britse hulpje Irak binnenviel, is door hufters in de pers braaf in een door het Witte Huis opgelepelde versie aan het publiek doorgegeven. Zelfs de Financial Times (6 december) opende op de voorpagina met de vette kop: baker to seek iraq debt deal. Ons aller nrc Handelsblad zag kans het bericht dat Bush onverwachts James Baker naar Baghdad stuurde, weg te moffelen naar pagina 5, als uitsmijter in een paar regeltjes over een op te richten tribunaal in Irak, een Amerikaans kangaroo court om de eens vrienden, die vijanden werden, alsnog koud te kunnen maken, zittend onder een portret van Vrouwe Justitia. Bakers bemoeienis toont eindelijk de ware aard van de interventie in Irak.

Waarom was de aankondiging van Baker naar Irak sensationeel nieuws? Niet alleen omdat Jim (73) de vaste vuile-klusjesman is van de familie Bush. Hij kon vader Bush niet voor een tweede termijn redden, maar toen zoonliefs lot aan een zijden draad hing in Florida, werd Baker afgevaardigd. Hij begon 8 november 2000 aan de poten van Al Gore te zagen en op 13 december gaf Gore toe dat hij had verloren, terwijl hij met 300.000 stemmen had gewonnen. Oud-minister Warren Christopher (pleitbezorger voor Gore) was niet tegen het verbale geweld van de sluwe advocaat uit Houston opgewassen. Dat Bush te elfder ure Baker naar Baghdad stuurt, bewijst dat de nood voor de familie Bush opnieuw zeer hoog is. Officieel heet het dat Baker gaat uitvlooien, hoe Amerika het beste kan omspringen met 125 miljard schuld van Irak. Het alibi: Iraki's, jullie vriend Bush zendt zijn beste kracht, James Baker, om jullie in een uur van hoge nood te komen redden. Wat is echter de werkelijke reden? En daarom is dit dus ook zulk sensationeel nieuws. Noch Financial Times noch nrc Handelsblad komt zelfs met de naam Carlyle op de proppen als Baker weer op een smerige missie wordt afgezonden om voor de Bushes te redden wat er te redden valt.

In 1987 werd in het Carlyle Hotel in Manhattan de belangrijkste, gevaarlijkste, particuliere beleggingsfirma in de wereld opge-

[p. 98]

richt. In 2003 heeft de Carlyle Group 21 kantoren in de wereld en werden in 55 landen miljarden belegd. Carlyle draait om olie en oorlog (defensieorders). Vader en zoon Bush, oud premier John Major, Donald Rumsfeld, Colin Powell, Paul Wolfowitz, een dijk Saudi prinsen, onder wie leden van de Bin Laden familie, oud ministers van Defensie als Frank Carlucci en Caspar Weinberger, en speculanten als George Soros (voormalige relatie van Mabel Wisse Smit), kortom, de Bush II regering is voor een belangrijk deel uit Carlyle crooks samengesteld. Want dat men met een groep nietsontziende, over lijken gaande gangsters heeft te maken, wordt glashelder bij het lezen van The Iron Triangle, (Dan Briody, John Wiley & Sons, New-Jersey, 2003). Weinige schrijvers of journalisten noemen ze wat ze zijn: speculerende, chanterende boeven. Ik kom met details hierop terug.

Eindelijk liet The New York Times in 2001 Charles Lewis, directeur van het Center for Public Integrity, aan het woord. Carlyle is zo diep verweven met de huidige regering Bush, dat George Bush Sr. overal en elders privéfondsen weet op te duikelen om zaken te doen nu zijn zoon president is. Met andere woorden, zoon Bush kan in de toekomst financieel voordeel halen via besluiten zijn regering neemt, via investeringen die de vader links en rechts tot stand brengt. De doorsnee Amerikaan weet hier niets van ‘and to me (Charles Lewis) that is a jaw-dropper’ (daar valt je bek van open).

Waarom ik de verantwoordelijke journalisten hufters noem (Barend & van Dorp zijn onze 21ste eeuwse Betje Wolff en Aagje Deken met hun oranjetelefoon), is omdat verondersteld verantwoordelijke media als nrc Handelsblad en de Volkskrant hun lezers opzadelen met zogenaamde nieuwtjes (Baker naar Baghdad) zonder deze berichten in een actueel en passend kader te plaatsen. Dit komt niet alleen uit onwetendheid voort. Men kent het vak niet en beoefent het niet zoals het behoort.

7-12-2003