Laatste wapenfeiten

[p. 72]

Rund Bush neemt wraak

George Bush is er ingetuind. Hij heeft gemeend premier Mahathir van Maleisië in Bangkok de les te moeten lezen, een man met oneindig veel meer ervaring in de staatsmanskunde, die in 22 jaar van zijn land een welvarende staat maakte, met bovendien ver superieure hersens vergeleken bij de clown uit Texas. Bush zei tegen hem aanstoot te hebben genomen aan diens herhaalde mededeling, dat de Joden de wereld regeren, wat overigens een waarheid als een koe is. Mahathir antwoordde glashard er anders over te denken.

Wie de Financial Times van 25 oktober 2003 open slaat, vind de kop us drops opposition to israel's wall. Kip ik heb je. Een lichtender voorbeeld voor de waarheid van Mahathir's stelling, is niet te bedenken.

De gek Sharon, en diens medestanders, bouwen dus een Israëlische (Berlijnse) muur niet langs de Palestijnse gebieden, maar dikwijls er dwars door heen, jatten land waar ze kunnen, en gaan ervan uit, dat ze hiermee de veiligheid van Israël zouden bevorderen. Aan de Westbank werden dertien Palestijnse dorpen ingepikt waardoor 12.000 Palestijnen in totale isolatie komen te verkeren. Bush was hier aanvankelijk allemaal tegen, omdat een kind kon bedenken dat deze krankzinnige Israëlische plannen het land van de joden juist onveiliger zullen maken en dat de muur in flagrante strijd was met de door Washington ontworpen road map, zogenaamd ook door Sharon geaccepteerd. Dus dreigde Bush manhaftig om negen miljard financiële steun aan Israël te bevriezen, als de muur werd gebouwd.

Maar nu voelde Bush zich door Mahathir, vriend van de Palestijnen, in Bangkok dermate op zijn pik getrapt, dat hij een zogenaamd rake tegenzet heeft bedacht, zonder te beseffen, dat zijn plannetje Amerika en Israël alleen maar nog duidelijker als misdadige staten te koop zet. Beledigd omdat de Maleisische premier voet bij stuk hield en zelfs door ging met te zeggen dat Israël dag in dag uit bewees dat hij gelijk had, is het rund Bush overstag gegaan en is de muur voor hem niet langer in strijd met de road map.

[p. 73]

Daarmee is tegelijkertijd niets meer over van het vredesplan voor het Nabije Oosten.

Joden kennen hun Amerikaanse pappenheimers maar al te goed. Washington is sinds 1947, als puntje bij paaltje komt, altijd voor Israël door de knieën gegaan. Bovendien komt er voor Bush een verkiezingsjaar aan. In die zin - dat bedoelde de premier van Maleisië - regeren de joden dus inderdaad de wereld. Ik realiseer me tot de weinigen te behoren, die het volmondig met Mahathir eens is. De joodse lobby in dit land zorgt dat geen enkel mainstream Nederlands medium het zal wagen het eveneens met Mahathir eens te zijn. Het gezwam over Mahathir in de nrc en de Volkskrant is niet van de lucht. Men durft geen klare wijn te schenken. Om over De Telegraaf maar niet te spreken. Die drie kranten voeden 3/4 van de vaderlandse (gedrukte) publieke opinie. In televisiediscussies roert men dit onderwerp sowieso niet meer aan. De praatrubrieken gaan over Mabel, gevaren voor de kalkoenenteelt, of wat stoute Marokkanen zouden kunnen hebben uitgevreten en waarom. Zo opereert de vorming van een vrije meningsuiting in een parlementaire democratie. De uitkomst is niet alleen te raden. Men ziet en hoort deze dagelijks om zich heen.

25-10-2003