Laatste wapenfeiten

[p. 17]

Jihad

Het gezegde luidt, dat de geschiedenis zich herhaalt. Waarom gebeurt dit? Er komen nieuwe generaties aan bod zonder ervaring in het beleven van doodsangst. De betekenis ervan is niet uit boeken te leren. Evenmin zijn de vernedering of woede tegen een van buitenaf opgedrongen wil (bezetting) van veraf te doorgronden.

In de jaren 60 en 70 was Amerika net zo overtuigd, dat het de plicht had Vietnam te redden voor vrijheid en democratie, als men nu meent Cuba, Irak, Iran, Syrië, Libië, Noord-Korea te moeten bevrijden. Het uitgangspunt is misschien zelfs sympathiek. Noord-Korea lijkt een actueel gevaar. Maar zoals president Jacques Chirac zich onlangs in Maleisië liet ontvallen, hij zou alles doen om te voorkomen dat de wereld in de 21ste eeuw zou terugvallen op een ‘law of the jungle’. Dit is waar Bush en Blair (om van schoothond Balkenende niet te spreken) op aansturen. Geen van genoemde landen bedreigt Amerika, dus moest er wat Irak betreft zwaar worden gelogen om Saddams dreiging voor de wereldvrede aannemelijk te maken. België, Frankrijk, Duitsland en Rusland deden aan de verneukerij niet mee. Den Haag is altijd haantje de voorste als er met schijnheilige gezichten knollen voor citroenen moeten worden verkocht. Ik kan er uit eigen ondervinding over meepraten.

Toen was het de dreiging van een oprukkend communisme, waarvoor 56.000 Amerikaanse levens werden geofferd. De poging tot bezetting kostte bovendien de levens van miljoenen Zuidoost Aziaten. Nu is de dreiging voor de oliebaronnen op het Witte Huis energievoorziening. De dollar zou een kwartje waard zijn zonder massale aanvoer van energie naar de vs. In Vietnam waren het de Vietcong, heren in zwarte pyama's, die op de fiets in de nacht via het Ho Chi Minh-pad kogels naar het zuiden peddelden. Zij deden er zestien jaar over om een superieur, modern leger van 600.000 man te verjagen. De laatste bezetters vluchtten uiteindelijk per helikopter van het dak van de vs ambassade in Saigon. Nu zijn de olie-amateurs uit Texas een soort-

[p. 18]

gelijk avontuur in Irak begonnen. Maar de Arabieren zijn een andere cattle of fish. De vriendelijkste formulering voor naïviteit is: gebrek aan wereldwijsheid. De Amerikanen rond Bush zijn naïef en kennen hun geschiedenis niet.

Wanneer men Amerikaanse reacties op de harakiri van Qusay en Uday beluistert, met woorden als ‘nu nog de pa zelf’, wordt slechts duidelijk dat Washington nog altijd niet begrijpt wat er aan de hand is. De Saddams werden irrelevant op het moment dat Irak werd bezet. De Jihad die nu tegen Amerika is opgelaaid, staat los van personen. Een heilige oorlog heeft met Allah te maken en niet met Arafat of Saddam. Daarom is Sharons heisa over Arafat zo belachelijk. Ook als Arafat er niet meer zou zijn, gaat de Jihad door tot Palestina is bevrijd. Een Jihad heeft maar één leider: Allah. In Zuidoost Azië waren het de Vietcong en de Pathet Lao, in Afghanistan zijn het de Mujahedin en Taliban (waar de strijd allesbehalve beslist is al hoort men er nauwelijks over), in Palestina zijn het Hamas en de Al Aqsa brigade. Een Arabische Jihad is nog gevaarlijker dan de Vietcong. Het element Allah is van een andere rangorde dan Marx of Lenin. Het vuur van een Jihad is onblusbaar, zoals acht kruistochten in de elfde, twaalfde en dertiende eeuw overduidelijk hebben aangetoond, voor wie de geschiedenis kent.