Laatste wapenfeiten

[p. 14]

BBC

De Amerikaanse journalist die de vorige eeuw het diepste nadacht en het nauwkeurigst was geïnformeerd, Walter Lippmann, waarschuwde in 1920 dat ‘the manufacture of consent’ volop aan de gang was. Hij doelde op hoe de Amerikaanse regering toen al bezig was te onderzoeken hoe men het beleid van de overheid er het beste door kon drukken zonder al teveel tegenstand van de kiezers op te roepen. Joseph Goebbels en de Nazi's waren grootmeesters in het verlakken. Zij kregen vrijwel heel Duitsland mee om de Tweede Wereldoorlog te voeren.

In 1986 had Amerika 1.500 dagbladen, 11.000 magazines, 9.000 radiostations, 1.500 tv-stations, 2.400 uitgevers, zeven grote film studios, circa 25.000 mediabedrijven in totaal. Edward Herman en Noam Chomsky schreven hier in 1988 een indrukwekkend rapport over (Pantheon Books, New York). Het beschreef hoe de Amerikaanse overheid en het Witte Huis steeds meer greep kregen op de media-industrie. Washington besteedde er veel aandacht aan hoe men een meerderheid van kiezers mee zou kunnen krijgen om plannen uit te kunnen voeren, ook als zij in strijd waren met het internationale recht of het Handvest van de Verenigde Naties. Dat lukt alleen na een bombardement van leugens en propaganda, en daarbij zou men 25.000 ongecontroleerde mediabedrijven kunnen missen als kiespijn. Al jaren kopen multinationals met gigantische internationale economische belangen, cnn, Time, tv studios, de hele rataplan op. De ‘voorlichting’ is steeds meer onder controle komen te staan van een handjevol media moguls (hoge omes, wat in Amerika betekent gediplomeerde crooks). Dat zijn de heren die op het Witte Huis dineren.

We hebben dus de afgelopen decennia de systematische afbraak van de vrije pers in de vs gezien. Op 23 Juli l.l. probeerde Bush nog een wet door het Congres te drukken welke de groeimogelijkheden van de grootste nationale tv-netwerken verder zou vergroten. De nrc meldde, dat dit snode plan - voorgesteld door de fcc, voorgezeten door de zoon van Colin Powell - met een overweldigende meerderheid van 400 tegen 21 stemmen in het

[p. 15]

Huis van Afgevaardigden werd geblokkeerd. De reactie van Bush? Hij gaat een veto uitspreken. Ook dat gevecht moet nog worden geleverd.

Bij de meeste Britten zijn kennelijk de schellen nog niet van de ogen gevallen over de reden van een vrij onverwacht gevecht met het mes op tafel is uitgebroken tussen Downing Street 10 en de bbc. Enkele weken geleden zond de bbc een heel weekeinde een aantal malen een overtuigende documentaire uit, welke een buitengewoon ongunstig licht op Israël liet vallen. De boodschap: waarom zou Israël geen gevaar vormen voor de vrede in het Nabije Oosten, nu dit land een regime heeft dat onder leiding is komen te staan van een voormalige hoge militair, Sharon, die vanwege vermeende oorlogsmisdaden uit het Israëlische leger werd gezet. Temeer omdat Israël over grote aantallen atoomwapens beschikt. Waarom zijn Bush en Blair bereid oorlog te voeren wanneer Arabische landen terecht aan massavernietigingswapens werken om een afschrikking tegen Israëlische agressie op te bouwen? Waarom moet Israël van Washington en London (en Den Haag) tegen iedere prijs het nucleaire overwicht behouden? Dat was de teneur van de bbc-reportage. Daar moest gedonder van komen.

Wie een beetje begrijpt hoe de machinerie tussen Tel Aviv, Bush en Blair opereert, is niet verwonderd over wat volgde. Groot alarm jegens de bbc. Bakken nog niet-gecontroleerde mediavrijheid. Oorlog Blair-bbc. Tony doet immers alles wat Bush en Sharon vragen? Afleidingsmanoeuvres werden bedacht. Moest Alistair Campbell, Blair's spin doctor (leugens verzinner) aftreden? De eerste dode in de bbc-oorlog is gevallen, dr. David Kelly, die teveel waarheid naar buiten bracht. ‘The government's war against the bbc is a war of hypocrisy,’ verzuchtte The Economist (26 juli 2003). cnn is opgekocht. Nu bbc-World nog en Bush en Blair kunnen rustiger ademhalen. Het zijn echter wel Goebelliaanse methoden om de publieke opinie naar hun hand te zetten.

In 2006 wordt uitgeversmaatschappij vnu overgenomen door een consortium van vijf Amerikaanse en een Nederlands bedrijf. Een van de in-

[p. 16]

vesteerders is The Carlyle Group, een omstreden maatschappij vanwege grote belangen in de politieke en militaire hoek. (Zie ook de columns Eindelijk met de billen bloot en het boek The Iron Triangle van Dan Briody, John Wiley & Sons, Inc, 2003)