KU-153 (27 september 1922)
Nisse (Zld.)
boerderij van J. Vermue
1:400
Uilkema vermeldde hier geen boerderijnaam, maar in latere publikaties staat deze Zuidbevelandse boerderij bekend als ‘De Mooije Staak’. Ook hier was het woonhuis, dat het jaartal 1632 droeg, veel ouder dan de vrijstaande schuur. Deze was blijkbaar verschillende malen vernieuwd; over de voorgangers van het huidige gebouw schreef Uilkema op het veldwerk: ‘..De oude schuur was even hoog als 't woonhuis en stond verbonden aan het woonhuis. De nieuwe is voor 70 jaar gebouwd, en gescheiden. Deze is voor de tweede maal afgebrand..’. Ook vermeldde hij dat op deze boerderij gedurende een groot deel van de zomer werd gewoond in de ‘keate’, het naast het woonhuis gelegen bijgebouw, waarin zich ook de bakoven bevond. De op de foto zichtbare ramen en deur in de kopgevel van het woonhuis werden door Uilkema overigens in de tekening weggelaten. Het is niet duidelijk of het hier om een vergissing of om een reconstructie gaat. Bij de schuur maakte hij de gewone notities over indeling en gebruik. Daaruit blijkt onder meer dat hier van de beide dwarsdelen er maar één als dorsvloer diende; de tweede werd voor andere bezigheden gebruikt, zoals het kleinsnijden (hakselen) van het veevoer. De schuur had verder een moderne constructie met hoge zijwanden en dekbalken van muur tot muur, die in het midden door twee rijen tussenstijlen werden ondersteund. De wanden waren rondom van hout, op een lage grondmuur. Over de gebruikelijke grote mestvaalt langs de stalgevel staat nog vermeld dat hierin alle mest van zowel paarden, runderen als varkens werd gestort. De mestvaalt had een diepte van één meter en werd eenmaal per jaar, in september, leeggereden. De stal werd twee maal per dag uitgemest, wanneer het vee naar buiten was gelaten om te drinken. Zoals bij alle Zeeuwse boerderijen, stond de drinkbak voor het vee in de directe nabijheid van de mestvaalt. De waterput, waaruit deze bak werd gevuld,
ving het afkomende regenwater van de dijkbermen op. Het aan de mestvaalt grenzende gebouwtje bevatte de varkenshokken, die men in Zeeland eveneens meestal op deze plaats aantrof.